karşı apartmanda açık unutulmuş balkon lambası

bazen günlerce yanan lambadır. her seferinde gidip haber vermek istesem de bir kez bile cesaret edemedim. ölmeden önce bir kez yapmak istiyorum.

tck.134'ün bir başka şekilde anlatımı, eyleme dökülmesi. *

asılan çamaşır sonrası sıklıkla unutulur.

seni dertlere gark eden durumdur. balkona sigara içmek için çıkarsın o açık ışığı görürsün boşa yanıyor israf oluyor diye düşünmekten o sigara birnundan gelir. bir de bunun kardeşi araç farlarını parkta açık unutulması vardır ki oy oy oy. görürsün apartman önünde kimin olduğunu bilmiyorsan kötü o akü bitecek diye üzülürde üzülürsün biliyorsan kimin olduğunu çıkıp söylesem mi diye düşünürsün ama mabad kalkmaz yerinden üşenirsin gitsen dert gitmesen dert keşkemeş içinde biter o sigara ama boşa yanan o lambanın o farın yarasıda senle birlikte gelir odaya.

benim bildiğime göre balkonlar yarı kamusal alan sayıldığı için tck 134 ile değerlendirilmiyor. çünkü balkona iç çamaşırıyla çıkan bir adama ceza verildiğine dair bir haber okumuştum. komşular rahatsız oluyormuş dava açmışlar.

siz yine de başkasının balkonunu gözetlemeyin. orası evin bir parçası, insanlar evlerinde güvende ve huzurlu olmalıdır.
bu hissi bize anayasa vermez, adab-ı muaşeret verir. bak ingiltere'de anayasa yok. hükümet dağılsa aylarca ülkede kriz olmadan sistemin devam ettiği avrupa ülkeleri biliyorum.

bir laf vardır; manasız asık surat bile kul hakkıdır. başkasına kendisini kötü hissettirmeye hakkınız yok.
tabi başka bir laf daha var; sahte gözyaşları başkalarını kandırır ama sahte gülüş kendini kandırmaktır.

siz sahte hayatlar yaşamayın canlarım.

cenaze vardır belki..