karşındakini suçlayarak tartışmadan galip çıkmaya çalışmak

korkak ve kibirli insan isi. herkese sokmez yalniz bu. burnuna yumrugu yiyebilir veya yaptigin manipulasyon girisimini bi tarafina monte edilmis halde bulabilirsin.

çok yakından tanıdığım biri,kendisini atsam atamam satsam satamam.3 sene kadar konuşmadık sonra dedim ki ölümlü dünya nihayetinde sonradan pişman olmaktansa arada bi katlanırım kendini beğenmişliğine

(bkz: ad hominem)

karşısındakinin neler düşündüğünü ve hissettiğini önemsemeyen, ''ben ne dersem o'' gözüyle bakarak kendisini haklı göstermeye çalışan insan davranışıdır karşısındakini suçlamak.
insan elbette haklıysa bunu savunmalıdır fakat benim için bazen karşımdakinin duyguları, haklı olmamdan daha önemlidir. bu yüzden karşısındakini suçlayarak tartışmayı kazanmaya çalışan insanları bir türlü anlayamıyorum, daha doğrusu bu hırslarının gereksiz olduğunu düşünüyorum.

felsefi olarak geçersiz sayılan bir tartışma hatasıdır. argüman üretmeden, tez antitez ilişkisi kurulmamış bir savunmada kişinin şahsına yönelik yapılan bu saldırı ad hominem olarak adlandırılır.

(bkz: pressure flip)

felsefisini falan boşver. papua yeni gine li siyasilerin bir numaralı kazanç kapısıdır. oradakilerin akşama kadar biri öbürünü sabaha kadar öbürü birini suçlar ve milyonları parçalarlar. danışıklı dövüş gibidir. ancaaaak kendi mayışlarına zam yapma fikrine hepsi de yes patron der.

bazı insanların sevgilisini aldattığı ortaya çıkınca yaptığı davranıştır. "evet aldattım. fakat bir sor. niye yaptım? çünkü beni özel hissettirdi anlıyor musun?" şeklinde bir örnek verebiliriz buna.

kalitesiz insan belirtisidir.

yaptığı hatayı bilip hatası için sebep üreten ve bu sebepleri haklı olan kişiye dayatan klasik aptal işi.

niye bunu yaptın dersin ' e sende şunu yapıyordun' diyen insan tipi. bıktık.

malesef beyni olmayanlarla tartışmak imkansızdır

kendisi kardeşim olur. hiçbir tartışmadan haklı olmadan ayrılmaz. haksızsa bile savaşır karşı haksız kendini haklı eder. ayrıca çokta arsızdır.

haksız olduğunu bilip kabul etmeyen insanların davranış şekli.

(bkz: amber heard) amberlaşmak.

suçlu olduğunu düşündüğüm kişinin yaptığı eylem. ki ben tartışırken aklıma bile gelmez. tartışmak kendi düşünceni söyleyip tezini savunmaktır. kim bana o senin düşüncen sen yanlış düşünüyorsun, sen bu hale getirdin, sen yapıyorsun, sen bitirdin deyince kalakaliyorum. düşünceler farklıdır aynı olsa niye tartışalım. ve yanlış düşünce yoktur. herkesin doğru bildiği kendinedir. herkes herkese saygı duyup anlamaya çalışmalı. bir şey bitirilmez, biter. kavgada suçlanarak kurban psikolojisine girip kendini rahatlatmaya çalışan taraf bilmelidir ki kötü durumlar kendiliğinden ve olması gerektiği için gerçekleşir. ya da onca fırsatı varken kurtarmaya kafa yormaya çalışmadığında. kimse ben bir düşüneyim şu kararı vereyim demez. yaşanılan durumlar, olumsuz sonuçlanmasında etkili olduysa olayı bütün incelemek gerekir. akış vardır hayatta. artılar eksiler seni bir duruma sürükler. suçlamak bir mazaretten farksız. benim aklıma suçlamak gelmezken kasti olmamıştır diye düşünürken insanların okları bana fırlatması tamamen art niyet. suçlu aranmaz haklı aranmaz, konuyla ilgili fikirlerini söylersin tartışma budur. çünkü bir karar organı yoktur. insanlar yargıç olmaya çok meraklı. bitti dersin mesela çünkü akışa bakarsın süreç önemlidir sen bitirdin yerine ben bitmemesi için ne yaptım da diyebilirsin. ya da o sana yeniden yeniden başlayalım der ve başlarken nasıl oldu da bu hale geldi dersin. ben ne yaptım dersin. lafın kısası kendini sorgulamayı asla sevmiyor insan.

tam bir kaşar eylemidir.

narsistlerin sık sık baş vurduğu yöntem. bu insanlar kendi hatalarını asla kabul etmezler. her şey her zaman sizin suçunuzdur onlara göre. tüm dünya üstlerine geliyorsa, o zaman tüm dünya suçludur ama yine onların bir hatası yoktur o işte. bunlarla girdiğiniz ve haklı olduğunuz hiçbir tartışmayı kazanamazsınız çünkü dertleri adil olmak değil, ne pahasına olursa olsun sadece kazanmaktır.

koşarak uzaklaşın zaman kaybetmeden.

tartışma bir kültürdür. bir kavga ya da maç değildir. doğruya ulaşma, öğrenme sürecinin gereğidir tartışmak. galip-mağlup yaklaşımı zaten yanlış. ya doğruyu öğrenir kazanırsınız ya da öğretir kazanırsınız. öğrenmeyi mağlubiyet olarak görmek ilkelliktir.
tartışma kültürüne ve anlayışına sahip olmayanla tartışamazsınız zaten. o çoğu kez gereksiz bir dalaş, kavga olur. dövseniz ne olur, dövülseniz ne yazar.. aslında yapmamanız gereken bir vakit ve enerji kaybıdır.

bir çeşit manipülasyon. tartıştığınız kişi, bunu o kadar hızlı bir şekilde yapar ki konu ne ara buraya geldi diye şaşırırsınız. sinirleriniz sağlamsa, "konumuz bu değil. konumuz şu." diyerek tartışmayı tekrar esas konu üzerine yoğunlaştırmaya çalışabilirsiniz. ama bir baktınız ki suçlamalarının dozu gittikçe artıyor ve esas konuya bir türlü dönülemiyor. o anda, "bu konuyu daha sonra konuşalım." diyerek tartışmayı bitirmek gerekir çünkü, amacı sadece haklı çıkmak olduğu için çeşitli manipülasyon yöntemlerini sırayla üzerinizde uygulamaya çalışan biriyle neyi tartışıp uzlaşabilirsiniz ki? bu, ondan korkmak, geri çekilmek, onu haklı görmek değil; kendinizi gereksiz stresten korumak, daha fazla yaralanmanızı önlemek için yapılması gereken bir şey... bu arada, o haklı çıktığını düşünüp zafer sarhoşluğuna kapılabilir ama siz, neyi niçin yaptığınızın bilincinde olduktan sonra, onun ne düşündüğünün bir önemi yok...