kavgaya karışmış yazarlar veri tabanı

benim olmadığım veritabanıdır. çok şükür şimdiye kadar hiçbir kavgaya karışmadım. uslu uslu yerimde oturuyorum. karışsam da dayak yerim muhtemelen.

20 yaşına kadar hayatım hep kavga ile geçti,gerek arkadaşlarım gerek kendimi savunmak için.
rusya'da sırbistan'da türkiye'de.
son 5 yılım sakin geçiyor ve bazen diyorum ki şu son 5 yılım 20 seneme eş değer.
hiçte gerek yokmuş, kavga etmek aptalların işi ve şunu söyleyebilirim ki çok aptalmışım.

lisede bir kez karıştım ancak bence lise sayılmamalı.
bende kendi halimde oturuyorum, bulaşmayın döversiniz beni.

bıçaklanma, kaş göz patlaması, ufak kemik kırıkları içerikli bir çok kavgaya karışmışlığım vardır. en büyük sebebi bulunduğunuz çevredir. belli bir yaşa kadar isteseniz de uzak kalamıyorsunuz. velhasıl bu kadar kavganın bana öğrettiği tek şey gereksiz oluşudur. çocuk işidir. hayati derecede bir mesele olmadığı sürece kavga etmek kadar manasız bir şey yoktur. kavgadan kasıt bireylerin birbirine göstermiş olduğu fiziksel şiddet. diğer türlü hayatın kendisi ile kavga içerisindeyiz zaten.

kavgaya karışmamış adam mı olur la? genelde bu başlık ters şekilde açılır. milyonda bir çıkar kavga etmemiş adam.

kavgadan sayılır mı bilmiyorum ama bir keresinde çok güzel dayak yemiştim.

yurtta kaldığım dönem hep ezdiğim, ayak işlerimi yaptırdığım bi kesim vardı. okulun son günleri artık bana nasıl bilenmişlerse toplanıp dalmışlardı vestiyerde. ula insafsızlar ben hanginizi böyle dövdüm de gevura vurur gibi vurdunuz bana? ayağa kalkamayacak hale getirme çabanız hep korkudan biliyorum ama yine de insanı yerde 15 dakika tekmelemek nedir ya? adrenalin basmışlar anlaşılan yorulmadılar da namussuzlar.

pek karışmadım şimdiye kadar. ilkokulda falan dövüşürdük ama genelde dayak yerdim. çelimsiz yapım sebebiyle karşıya korku salamam şuan da. boşverin kavga etmeyin. türkiye garip bir ülke. trafikte bile silah çekip adam öldüren insanlar var. durduk yerde öldürülüp şey yoluna gitmek var. sahi ne yoluydu o ? rejiden uyarı geldi söyleyemiyorum ne yolu olduğunu.

8 yaşımdaydım köy'de gorilden doğma evrimi yarım kalmış öküz bir akranımız vardı, topluca tırsar gördüğümüz yerde yol değiştirirdik, bu psikopat nerde görse bizi, ya döver ya söver veya sahip olduğumuz oyuncakları zorla alırdı.
bigün yeter lan diyip kavga ettim, yere yatırıp ağzı burnu kanayana kadar dövünce devran tersine dönmüştü.
bigün yine biri arkadaşa sataşıyor, yumruğu bir koydum!!! aradan uzun yıllar geçti halen düşünürüm ne oldu diye!!! çünkü o yumruktan sonra ile ertesi gün arasındaki zamanı hatırlamıyorum, puşt o yumruğu yedikten sonra hulk kesildi beni bir dövdü halen hatırlamıyorum ne oldu ne bitti.

bigün yine böyle kendimden yaşça büyük birine zıt gidiyorum, adamın damarına damarına basıyorum, tutup bi kafa attım!!!
atmaz olaydım, adamın elinde makas varmış, ucu çenemin altına girmiş bi türlü kurtulamıyorum, adam bi dövdü, aynaya baktığımda burnum yamulmuş çenemin altı delinmiş dudağım patlamış.

bigün yine böyle tramvayda artist artist duruyorum 3-5 genç bağırıp çağırıyor, yokmu la bi adam şunları sustursun diyip çocuklara saldırmıştım, metro durup gelin la dışarı dememle sayıları 9 oldu, bir hafta istem dışı hareketler yapıyordum bildiğiniz böyle mal'a. başlamıştım.

yine bi gün böyle, rusya'da ermenilerle soykırım dalgasına tartıştık, ( he lan kestik sizi birdaha olsun birdaha keseriz) dedim!!! hayatımda karışıp yediğim son dayaktı, şerefsizler 5 kişi bir adamı dövermi lan.

en son çalıştığım otel de biriyle kavga ettim oda hastanelik olunca, elimi ayağımı çektim uzun zamandır sakin bir hayat yaşıyorum.

anlatsam attığım dayaklar yediğim dayakları 2 gün bitmez.

sosyal mesaj: *kavga etmeyin iyi birşey değil*

karagümrükte lise okumak (ahmet rasim lisesi) kavgasız bi günümüz yoktu....

o kadar bktan bir hikaye ki yazıp küfredip geri sildim kısacası etmeyin