kendi hayallerini çocuğu üzerinden yaşatmaya çalışan anne baba

kendini, kendisiyle bile var edememiş insanın nafile çabasıdır.

çocuklarının da bir birey olduğunun onların da hayallerinin, hedeflerinin ve kendilerine ait yaşam biçiminin olduğunu fark edemeyen anne babalardır.

"ben yapamadım bari evladım yapsın" cümlesini çok duyduğumuz ebeveyn türüdür. peki size soruyorum sayın ebeveynler, ya çocuğunuz istemiyorsa? onun isteklerini göz önünde bulundurdunuz mu? ilgisinin, yeteneğinin olduğu konuları fark ettiniz mi? yoksa sadece kendinizin gerçekleştiremediği o hayale zorla itiyor musunuz onu?

hayaller ve idealler aynı gemide yüzerler, dediğim başlık. zihninde bir 'ideal' kavramı olmayan kimse yoktur. ömrümüz vefa ederse bu ideale yak kavuşuruz ya kavuşamayız. ideal, bizim için en yüce olandır. insanın evladı için en yüce olanı istemesinde bi kötülük olamaz. her ebeveyn kendi imkanları ve kapasitesi içinde, kendi bildiği doğru yolda büyütür çocuklarını. kaldı ki insan zaten taklitten ibaret arkadaşlar. çok büyütüyoruz kendimizi. kendimizde özgün, bize ait çok şey var zannediyoruz. aslında sevdiğimiz şeylerin taklidinin toplamından ibaretiz. eksiği var fazlası yok...

diğer bir açıdan bakarsak, “ben çektim, evladım da çekmesin.” diyen insanlar olabilir. anne-baba yönlendirmesi önemlidir. mesela çocuğum/çocuklarım profesyonel sporcu olsun istiyorum. hem sevdiği sporu yapsın hem para kazansın. cedi osman, furkan korkmaz anne-babasına “gerçekleştiremediğin hayaller yüzünden beni basketbolcu yaptın, allah kahretsin senin yüzünden nba’de oynuyorum.” diyor mudur acaba?

çocuğuna yapabileceği en kötü şeylerden birini yapmaktadır bence.evet herkesin kendine göre başarabildiği ya da başaramadığı hayalleri ve hedefleri vardır ama onlar o kişiye aittir.hayaller insanın isteklerine göre oluşur ve hayata dair her şeyi yeni öğrenen birine bunu yapmak onun kendi geleceğini yaratmasına, öz güvenli olmasına,hayal gücünün ve yaratıcılığının gelişmesine engel olcaktır bana göre.

kendi hayallerini çocuğu üzerinden yaşatmaya çalışan anne baba olmayalım, kendi hayallerini gerçekleştirememesine neden olan engelleri çocuğunun da karşısına çıkmasına engel olan ebeveyn olalım. ilkinde çocuğun hayat güzergahını bozan en büyük engel, farkında bile olmayan anne babadır. çocuk ne olacağını karıştırmış, ebeveyninin istekleri mi kendi isteği mi diye takılan, karakter zıtlıklar yaşayan biri olur. ikincisinde kendi tercihini yapmış anne babasını da arkasına almış, keşkelere gerek duymamış bir çocuk vardır.

yapmasıdır, yazıktır.

yıllarca bu hayalle yaşadı oysa o insanlar. yatıp kalkıp bunları düşündüler. egoistçe görünebilir fakat zararsız bir istektir kanımca.

türkiye'deki birçok aile maalesef böyle.

insanı deli ederler hele de öğretmensen..aslında herkesi delirtebilecek kadar saplantılı olabilirler..tedaviye ihtiyaçları vardır ama bilmezler..söylersen şikayet ederler :))