kendi kendine tespitler yapıp iç sesinle onaylamak

bunu yapmayan pek yoktur diye düşünüyorum.

ölçüyorum, tartıyorum, işte budur diyip iç sesimin onayına sunuyorum. bu aralar ters düşmüyoruz pek, ya ben ona uydum ya da o bana bilmiyorum.

ama böyle daha iyi, zira bir cephede daha savaşacak takatim kalmadı. aferin lan iç sesim.

(bkz: tespit yaptım yer misin)

ben günümün çoğunu bunlarla geçiriyorum en güzel kısmı tutarlı bir sonuca varınca aydınlanmış gibi bir sevinç geliyor. misalen;
(bkz: kıskançlığı kızların icat ettiğinin kanıtı)
(bkz: ece derken aslında ağa dediğinizin kanıtı)
(bkz: üzüm salkımlarından esrarengize)

(bkz: yunak) başlığındaki #3093715 no'lu tanım da güzeldi ama yu- hakkında yudī kelimesine rastladım ve tam tersi yün yunmaktan geliyor.

(bkz: yine bir gün çok haklıyım)

o iş böyle olduğu için bu iş böyle oldu.
o böyle demeseydi bu böyle olmazdı.
hıhım.
oyna devam.

kavramsal olarak buna muhakeme, akıl yürütme hatta uslama denilir. bakın kavramdal adı zaten mevcut. ama, kendi kendine tespit olarak da düşünebiliriz daha basit yöntemle.
herkeste bulunmakla birlikte bir kısıma külfetli geldiğinden mi bilinmez yapmaz. nasılsa bir düşünen vardır diye takılır giderler başkalarının “kendi kendine tespitlerinin” ardına işte o zaman da kavramsal olarak koyun diyoruz.

o da öyle olunca böyle oluyor tabi. evet doğru bir noktaya değindim. böyle olmasının sebebi de oraya bağlanıyor zaten. aynen öyle.

annem hep yapiyor. ama kronik.

yani arkadaslar ornek vericem sok olucaksiniz,

kendi kendine konusuyo ben uyuyorum taklidi yaparken, sey diyo,

sen diyo, cok iyi 1 kadinsin, evet diyor, sen, gercekten iyi 1 insansin ve ben seni, mudurun olarak takdir ediyorum diye zam hayali kurup mudur rpsi yapiyor.

ve bunu hep yapiyor. daha o kadar var ki cildirirsiniz, anlamiyom lan ben. kac kisiligin var anne, sen, noluyoruz lan!