kendini ölü gibi soğuk ve durgun hissetmek

monoton yaşam tarzı sonucu gerçeklik algısının aşınmasının yan ürünü negatif ruh hali.

mesaim bittikten sonraki ilk 1 saat.

evimin soğuk olmasının bunda bir payı varmı bilmiyorum ama evet öyleyim.

bu akşam bana bundan oldu

dört sene evvel nihayet içinden çıkabildiğim ruh hali. bir girdaba girmişsinizdir ve hiç umrunuzda değildir. negatif ya da pozitif bir şey de hissetmezsiniz aslında. tam olarak nötr olma durumudur. yanınızda adam vursalar dönüp bakmazsınız -mecaz yahut mübalağa değildir. bir kopma hali gibi durur ama esasında bir yok oluş gibidir. toprağın altına girmeden üstünde tadarsınız ölümün hissini. bu süreç uzun sürebilir. bir uzmandan destek alın.

yağmur gibi yağıyor olabilirim ama şifa mı dağıtırım yoksa veba mı getiririm bilinmez. ben bir toz bulutuyum kalktığım yere oh be dedirtirken gittiğim yere vah dedirten. ben belki de, belki de ... belki de bir kış güneşiyim hiçbir bir faydası olmayan. yaşamda bulunmamam gerek.

bunlar hep yalnızlıktan hissedilen şeyler. oysa biriyle konuştuğumda ya da biri bana iyi davrandığında ben de çevreme iyi davranmaya başlıyorum sebepsiz. normalde "beni etkilemiyorsa şu köşede sessizce çek acını" tavrım ah canım ya, iyi misin sen? moduna evriliyor.

bazı şeyler gerçekten bulaşıcı. çevrenizi biraz değiştirin ruh haliniz de değişecektir.

bu durumu kendim yaşamadım fakat yaşayan ve içinden çıkamayan birini tanıyorum. yardım etmek çin çırpınmak faydasız. dua ediyorum sadece. dilerim çıkar ve yaşamın nefes almanın tadına ömrü bitmeden varır. bir gün ölmek için her gün yaşamak yerine gerçekten yaşamayı tercih eder.