kim neyden şikayetçi ise kendisindeki sorun odur

bazı insanlar derler ki insanlar çok şerefsiz. bir süre hak verirsin adama bakarsın asıl kendisi şerefsiz. bir başkası başka şeyden şikayet ederse o odur benim gözümde

kendimden şikayet ediyorum, sorun ben mi oluyorum şimdi.

serin önerme.

kesinlikle katılmadığım önerme.
geçmişte pek çok şekilde sıkıntı yaşamış biri olarak, temel problemi insanlara saygı ile yaklaşarak çözdüm. insan neyden muzdarip ise, kendi içinde onu çözümleyerek süzgeçten geçirip empati yapıyor. kendisine yapıldığı şekilde davranmadığı vakit bu hayattan bir şeyler kazanıyor.

kötülük ve zarar vermek potansiyel meselesidir. kullanmamayı tercih ediyorum.

bana saçma gelen önerme.

örneğin başkalarından sürekli kazık yediği için bundan şikâyet eden bir kimse mutlaka başkalarına kazık atıyordur şeklinde bir düşünce aşırı derecede yanlış. kazık yemek olur, aldatmak olur, yalancılık olur vesaire... öylesi de vardır illa ki ama herkes öyle değil. hatta aksine, ben kimseye yalan söylemiyorsam bana yalan söylenmemesini beklemeye de hakkım vardır. bu beklentim boşa çıktığında ise şikâyetçi olma hakkım vardır.

neyse. bence yanlış bir düşünce. böyle düşünürsek hiç hak etmeyen insanları da durduk yere incitebiliriz "nasılsa bu da öyledir, hak ediyordur" diyerek.

doğru olan ama yüzleşilmesi çok zor olan bir önermedir. insanın aynası, diğer insanlardır. insan, kendinde yüzleşmekte zorlandığı şeyleri* diğerlerinin aynasında seyreder, çünkü jung'un dediği gibi “başkalarında bizi rahatsız eden her unsur kendimizi anlamamıza yardım eder.” jung’un gölge teorisi’ne göre "gölge, bireyin bilmeyi tercih etmediği kısmını tarif eder. benliğin “reddedilmiş taraflarını" içermektedir." gölge kavramına göre, kendimizde var olan bir özelliğimizi bastırıp reddettiğimizde etrafımızdaki diğer insanlarda bu özellikleri bulma eğiliminde oluruz. yani başkalarında şikayetçi olduğumuz şeyler, aslında bizi yansıtan, bastırdığımız özelliklerimizdir. biz, bunlarla yüzleşmemek için çeşitli yollarla* kendimizden ölesiye kaçmaya çalışıyoruz, o ayrı...