kindar insanların asla mutlu olamaması

kindar olup da mutlu olan biriyle ben de karşılaşmadım, belki de bunun sebebi başkalarını affetmenin aslında kendimizi affetmemiz demek olduğudur. başkasına beslediğimiz kin bir bakıma o kişiyle geçirdiğimiz ya da “harcadığımız” mı demeliyim vakitlere, o kişiyi kendimize yakın gördüğümüz için kendimize kin tutmamız da oluyor. kendiyle barışık olmayan insan nasıl mutlu olacak? olamaz tabii... *

içlerinde biriken olumsuz duyguların zamanla kalplerini ve zihinlerini bitap düşürmesinden kaynaklanır zannımca. birinin hatasını sürekli düşünmek; affetmemek ya da affedememek ve bunun için haklı sebepler bulmaya çalışmak... yazmak bile yorucu. neden bilmiyorum ancak benim de tanıdığım ''kindar'' insanların hepsi fil hafızalı ve kafayı intikam almakla, bedel ödetmekle bozmuş kişiler. hayatı kendileri güzelce yaşamaktansa başkalarına zehir ederek yaşatmayı düşündükler/tercih ettikleri için mutsuzlar yüksek ihtimalle.

yorucu hatta yıpratıcı olduğu kesin ve fakat mutsuzluk tartışma konusudur.