kırılan kişinin gönlünü almak

denenmesinin gerekliliği bile şüphe içeren girişimdir.
kimi zaman tedavi hastalıktan da kötü sonuç verebilir.
fakat özür dilemek değildir kanımca. çünkü özür hiç bir şeyi geri getirmez. özrün yeri ayrıdır benim gözümde daha basit bir kullanımı vardır.
"affedersiniz ayakkabınıza bastım, özür dilerim" "pardon elimden kayıp düştü, ne kadar da sakarım. özür dilerim" bu gibi durumlarda olabilir belki.
size güvenen, inanan, insanı yarı yolda bırakmanın bir özrü olamaz. yada pervasızlığınızdan ötürü parçalanan kişiyi, özür ile toparlayamazsınız.

bir telafidir belki de gereken. göze göz, dişe diş gibi mesela. ama ne kadar denerseniz deneyin ve ne kadar feda ederseniz edin, gideni geri getiremiyorsanız eğer, yine bir anlamı olmayacaktır.

çünkü bazı durumlarda, kırık onarılabilir düzeydedir fakat paramparça olmuş ise gönül, ne kadar yama yapsanız da tutmaz.

kırılan kişinin gönlünde var ise bağışlayacak kuvvet, belki o zaman mümkün olabilir.

ama kişinin önce kendini affetmesi gerekir.

ufak şeyleri büyütmemek gerek
kırıldığında yaslanacak çınarlar gerek
özür ise beklenen
belki de önce affetmek gerek.

sana insan mı yok kırıldıysa at çöpe.

çoğunluğun ‘ay sen buna mı kırıldın yiaa!’ diyerek yapmaya çalıştığı şey....

en azından bir girişimde bulunmak bile inceliktir.
her türlü sonucu göze almak gerekir. her zaman kırdığınız kişinin sizi affetmesini ya da kırgınlığının geçmesini bekleyemezsiniz. bazen bir parça bile azalmayacaktır hatta.
ama en azından denemiş olmak, özrü bir borç bilmek en büyük erdemdir.

kişi kırıldığını kabul etmiyorsa gönlünü almak da mümkün olmayacaktır. iki tarafın da niyeti çok önemli.

yardım istemeyen birine yardım edemezsin, basit. bu da aynı kapıya çıkıyor: gönlü alınmak istenmeyen birinin gönlünü alamazsın.

her türlü deneme taraftarıyım. amaç niyetimiz belli olsun, keşke demeyelim.

çok ince ve hoş bir davranış.
karşıdakini kırdığını anlamak,
sonrasında affettirmeye çalışmak.
aslına bakarsak ikili ilişkilerde en çok ihtiyaç duyduğum şey.
ancak ben ve benim gibi küstürdüğü kişiyle barışmadan uyumayan garibanlar genelde kendi küsüp kendi barışır çünkü ortada özür dileyen yok

fatih sultan mehmet han der ki: "yerinde söz söylemesini bilen, özür dilemek zorunda kalmaz."

bir anlık sinirle de olsa gönlünü alacağınız insanları kırmayın. sözünüzü tartıp söyleyin ki, o insanın yanında gönlünü almak için büklüm büklüm kıvranmayın.

herşeye eyvallah da orda bi duralım arkadaş kırılan bişey nasıl eski halini alabilir anlatsanıza biraz

bana bunu kimse yapmadi. benim de arada sirada kotu davrandigim kisiler oluyor, her yerde. ama cikip ozur dileyip pardon sinirliydim demiyorum. neden cunku tam aksi gerceklesse o da soylemezdi biliyorum.

kırılan kişinin önemine göre değişir. önemi yoksa umrumda olmaz. önemli ise vicdanen almak lazım. (bkz: kaç para ulen bir gönül)

ben sürekli cebimde bulunan japon yapıştırıcıyla yapıştırıyorum.