kitaplar hap şeklinde olsa olabilecekler

tutunamayanlar kocaman bir hap olurdu herhalde.

karamazov kardeşler suda eritilip bekletilmeden içilmesi gerekirdi.

dokunur diye kimse içmezdi.

korsan kitapçılar "şeker" diye satardı.

keşke öyle olsa da binlerce basımlı, onlarca yayın evinden çıkan kitapların doğa katliamı biraz olsa soluklanırdı.

yüksek dozlu alımlarda beyin ölümü, belki?

kimsenin saatinde almaması ve bir süre sonra kullanmamaya başlaması.
babaannemden biliyorum.

intihar ettiğim düşünülebilirdi.

muhtemelen yüksek dozdan ölürdüm.

bir saattir akışta görüyorum ve anlam veremiyorum. şimdi kitap okumayı mı seviyoruz yoksa kitabın içeriğini bilmeyi mi? yemekten lezzet almakla doymak arasındaki fark gibi aslında.

ben mesela "ilerde yemek yemek diye bir şey olmayacak abiiii. atacaksın bir tane kapsül tüm gün toksun." olayına ayar oluyorum. kardeşim, sen, benim, bir yemekten, lezzet, almamamı mı, vaat, ediyorsun?

kitap da aynı. biz daha e-kitap olayını aşamadık ki. hâlâ "abii o sayfayı çevirmenin, yeni kitap kokusunu duymanın olayı bambaşka" modunda takılıyoruz. bize fazla. bize lüks. bize gelmez böylesi.