komik anlar

odadan bizimkilerin gülme sesleri geliyordu. gidince anladım ki malum kanalda birileri yine atıyor ama tutturamıyordu.
tilki ve kızıl s(h)aç

kızımla kahvaltı diyaloğum
-anne ben kaç yaşımdayım¿
ona boş boş baktım.
-bilmiyorum, kaç gösteriyorsun¿
taptaze komiklik. *

üst katımızda çok tatlı bir amca oturuyor, aynı zamanda ev sahibimiz olur kendisi. evin önünde bir şeylerle uğraşıyormuş ama ben farketmedim hiç. pencereye kumru gelmiş, tabi benim yaşam enerjim de fazla gelmiş duramıyorum yerimde. pencerede kumruya doğru yaklaşıp "pişt fıstık nasılsın?" falan diyorum cevap vermesini bekliyormuşçasına. belli aralıklarla "pişt " deyip duruyorum, vazgeçip içeriye de gitmiyorum asla. ablam odanın içerisinde, biraz dehşete düşmüş biraz da gülmemek için kendini zor tutar halde bana bakıyor. meğer benim her pişt dememde adam yukarıya bakıp "efendim" diyormuş. ben bunu hiç duymadığım için "pişt fıstık nasılsın?"lar, "napıyosun kız"lar ve "ne tatlısın"larımı kesmiyorum tabi. ben kumruyla, adam benimle konuşmuş. en son "sana demedim x amca, kumru var da onunla konuşuyordum" gibi bir şeyler saçmalamıştım. sanki yaptığım açıklamayla çok normal görünürmüşüm gibi.

kuryelik yaparken tuvalet kağıdı götürdüğüm hanımefendiye iyi günler diyeceğime kafam karışıp kolay gelsin demiştim aklıma o geldi şimdi

geçen oda arkadaşıma ezan okunuyor demek yerine cami çalıyor dedim. ondan sonra mescide de namazhane dedim. düşününce mantıklı ve komik geliyor. arkadaşımın ilahiyat okuması dışında sıkıntı yok :d

bu sabah yaşadığım bir an beni oldukça güldürdü.
annem acayip estetik düşkünü bir kadındır. sürekli eşyaların yerini değiştirir, en mükemmel kombinasyonu arar ve yıllarımız böyle geçti desem abartmış olmam. bu sabah da yine salonda bir takım değişiklikler yapmaya karar vermiş, benden yardım istedi. baya bir ağır kaldırdıktan sonra oldukça yorulduk ve ortada taşınması gereken bir berjer kalmış*. itmeye çalıştı ama beli ağrıdı, o arada bana berjeri bıraktı gitti. itmeye çalışıyorum itilmiyor, hem belim ağrıdı hem halıya takıldı sürekli ayakları. sinirlendim bu böyle olmayacak dedim tam sırtlandım berjeri götürüyorum havada, annem salona girdi ve gördü. 160lık kızını kocaman berjeri sırtlamış görünce ufak bir şok geçirdi ben de o ağırlığın altında kahkaha atmamak için kendimi zor tuttum.
velhasıl kelam spor yapınız efendim hiç tahmin etmediğiniz zamanlarda işe yarıyor.*

asansörün önünde bir sürü adam varmış, bizim ofis camları şeffaf , asansörün yanındayım, ben de klimayı kapatmaya gittim tuşa bastım kafamı bir çevirdim herkes bir anda bana bakıyor ama nasıl şaşkın bir ifadeyle bakıyorlar sanki çıplağım, ben direkt bakınca da öyle bir utandılar ki aynı senkronla kafalarını hızla çevirdiler, hareketler bir an grup laçin 'in bekar gezelim klibini andırdı. sanki sahne öncesini çalışmışlar bu kadar denk gelebilir. bugünün komik bir anıydı benim için.. bazen online görüşmelerde de gülme krizine girmemek için zor tutuyorum kendimi. bir kaç tane surat var ekranda yine atomu parçalıyoruz, süslü püslü bir şeyler söylüyoruz, gereksiz bir ciddiyet o anlar bazen çok eğreti geliyor bana ve bu anlarda aslında çok eğleniyorum. çok ciddi ifadeler fazlasıyla komik geliyor bana.