kremasyon

arkeolojide, mö yaşamış medeniyetlerin kalıntılarında ve antik mezarlık alanlarında örneğine rastlanabilir. kayaya oyulmuş bir oda, odanın içinde ölünün yatacağı yer, hemen altında ise yakacak konulan bölme örnekleri mevcuttur. yakılan cesetin mezarı zaten orasıdır. işlem bitince kapısı kapatılır. hititler döneminde yaygın ölü gömme tekniği böyledir. bir kaç nekropol alan gezilerek görülebilir.

yakma işlemi yaklaşık 900-1200 derece sıcaklıkta ve en az 70 dakika gerçekleşir. ilk kremasyon uygulaması prehistorik döneme kadar uzanır. hindistan'da dilenciler (bkz: hint fakiri) sandal ağacıyla yakılabilmek için para biriktirirler. sandal yandığında güzel kokukusuyla insan etinin kokusunu biraz olsun bastırır.

bilinen en eski kremasyon örneği günümüzden 26.000 yıl öncesine ait olup avustralya'daki mungo gölü'nde bulunmuştur. anadolu' daki bilinen en eski örnekleri ise batı anadolu'da kaklık ile güneydoğu anadolu'da gedikli/karahöyük'te bulunan her ikisi de erken tunç çağınının üçüncü evresine tarihlendirilen örneklerdir.