küçücük hayaller ile küçücük hayatlar yaşamak

ne için olduğunu bile düşünmeden yaşarken hayatı ve akıp geçerken içinden, temas ederiz birbirimize istemeden de olsa.
belki bir bakış, belki bir dokunuş, belki de bir düşünce ile.
sıradan insanlar senin benim gibi, saatin tıkır tıkır çalışan ufak çarkları.
ufacık hayatlarında evden işe, işten eve giderken ufacık hayaller ile yaşarlar yine, evlensem, evim olsa, çocuğum olsa, kenarda param olsa, huzurum olsa diyerekten.
en basit şeyleri isterler aslında, ihtiyaçlar hiyerarşisinin ikinci katı, yani en altın bir üstü tepedir onlar için.
tıkır tıkır döner dururlar, dinlenmeden, yorulmadan.
onlar döndükçe saat de döner.
sonra kırılırlar bir gün.
yerlerine hemen yeni bir çark takılır ve saat çalışmaya devam eder.

okuduğumda içimde mutluluk ve huzur duyduğum bir tarifi içeren başlıktır. bir çarkın küçük ve önemsiz dişleri fikrini çağrıştırmamıştır bana. düşününce de öyle olmadığı kanaatindeyim. büyük hayaller ve büyük hayatlar denilen o yaşam için ödenen bedelin daha büyük bedellerle daha az şeye sahip olmak olduğunu ve ister büyük ister küçük olsun tüm hayatların aynı çarkın aynı ehemmiyetteki parçaları olduğunu gözlemlediğimden kârda olanın küçük dünyasındakiler olduğunu düşünüyorum. bitimli bir yaşamda (yani mevcut dünyamız üzerinde) büyük ve küçük hayaller ve hayatlar arasındaki boyut farkının, sandığımız kadar büyük olduğunu da hiç düşünmüyorum. neticede bitiyor. sonsuzluk yanında ihmal edilebilir her türlü ebattaki yaşamak. yeter ki yaşayalım.