küfür duyunca ilk defa duymuş gibi davranan insan

dokunsan ağlar da yüzsüz. sanırsın pamuk piremses.

o ilk defa duymuş gibi davranmak değil en azından bende değil. evet küfretmeyi sevmiyorum aslında çok argo kelime kullanırım mizacım da serttir. ancak cinsiyetçi küfürler midemi bulandırıyor.
geçenlerde şöyle bir diyaloğa şahit oldum:
soru bir erkeğe soruluyor.

"bir günlüğüne karşı cins olsan en çok hangi duyguyu tatmak isterdin?"

erkeğin verdiği cevap: " çok emin değilim ama iktidar tarafından mikilmeyi bildiğim için bunu merak etmiyorum mesela."

bu ne şimdi? bir de bu cümleye ıslıklarla alkışlarla katıla katıla gülenler var.

sizin cinsiyetçi saçma salak küfürlerinize katlanmak zorunda değilim. tabii ki küfredebilirsiniz, bu da her şeye rağmen haktır tıpkı bu küfürlere katlanmak zorunda olmamanın da benim hakkım olması gibi.

sahtedir.

beklemediğim ya da yakıştıramadım kişiden duyarsam ilk kez duymuş gibi şaşırabiliyorum.
elbette duydum ama senden değil.
bari sen yapmasaydın :( diye hissettiğim olur.