lebdeğmez

içinde “dudak sessiz (ünsüz) harfleri” (b, f, m, p, v) diye tanımlanan harfler bulunmayan sözcüklerle yazılmış şiirlerdir. leb eski dilde dudak demek olduğundan dudakdeğmez adı da verilir. divan edebiyatında az başvurulmakla birlikte esas halk edebiyatımızda sıklıkla kullanılır. aşıklar dudaklarına ince bir çubuk veya iğne koyarak dudakların birbirine değmesini ve bu şekilde ağızdançıkabilen (b, f, m, p, v) harflerini kullanmadan atışırlar:

bir âşık tarzı şiir biçimi... buradaki biçim şekil manasında değildir. "lebdeğmez", "lebermez" veya "dudakdeğmez" olarak bilinir ve âşıklarca -üstteki tanımdaki gibi - b, m, p, v, f gibi diş-dudak ünsüzleri kullanılmaksızın heceli veya aruzlu olmak üzere ölçülü her şeklinde söylenebilir. modern şairlerin de nadiren böyle şiirler yazdıkları vakidir. gelenekli ve tarihî olduğu için yeni kuşak bu tür incelikleri bilmez. ama bu onların suçu değildir.

bazı aşık atışmalarında, dudakdeğmez atışması yapılır. bu atışma için dudak arasına iğne yada kürdan konulur. dudakları birbirine değen aşık, atışmayı ''acılı'' bir biçimde kaybeder.
#1256178

âşık fasıllarında, âşıkların hünerlerini sergiledikleri bölümdür. âşıklar, genellikle iğne olmak üzere sivri bir nesneyi iki dudağın arasına koyarak, sessiz harflerden olan b,f,p,m ünsüzlerini kullanmadan doğaçlama şiir söylerlerdi. eğer ki bu sessiz harflerden birini kullanırlarsa dudak arasındaki iğne dudağa batarak âşığın canını acıtırdı. böylece âşık, başarısız sayılırdı.