leğende yıkanırken kafaya tas yemek

annemin bundan yaklaşık kırk sene evvel ( dört yaşlarımdayım) beni mavi leğende yıkarken, bir sıcak, bir ılık bazen biraz soğuk suya denk gelmem "yandııım" , "donduuuum" diye nara atıp leğendeki köpüklü/sabunlu suyu sıçratmam sebep oldu o tası kafama "tııngggg" diye yememe.

soba kazanlı banyolar soğuk olurdu ve mevsimler çocukların yaşlarına bakmazdı. kışsa kış, imansız soğuk geçerdi ve siz o yaşınıza rağmen sizi ısıtacak sobanın odununu taşırdınız. zor yanardı, geç ısınırdı, zemini taştan banyonun içinde leğen saklı en soğuk oyunu oynardınız annenizle.

içinizi banyo kazanı ısıtmazdı belki ama annenizden yediğiniz tas neşelendirirdi.

annelerde "varsayılan" olarak gelen davranıştır.

bundan 40 sene evvel leğen olmadığı için başlığı açan yazarın hayal dünyasını anlattığı başlık. leğen ak parti sayesinde türkiye’ye gelmiştir. ak parti öncesinde türkiye’de leğen yoktur, leğen kemiği hiç yoktur.

(bkz: annenin head shot alması)

z kuşağı bilmez.
haftada 1 gün banyo günü olurdu. çok ta kalamazdın sıcak su herkese yetsin diye.

zor ama güzel günlerdi.