lisede sınıfta kalorifere oturan tipler

genelde dedikodu yapan kızlar olur orada. sınıf hakkında bayağı konuşurlar, biz lisede boş derste sınıfta uzun eşek oynarken onlar da kaloriferde uzun eşek oynayanlardan bahsederlerdi "senigidifindikkiran atlamasa bari, çocuğun kemiklerini kıracak şimdi, y'yi geçen müdür odasına çağırdı okul kıyafeti giymediğinden, bu arada bizim matematikçi, edebiyatçıyı arabasına bindirdi." gibisinden. tabi lise anıları güzeldi, keşke yine okusam liseyi.

lise de bu tipi tip bendim. okul sıralarında hep kaloriferin yanındayım. lisede ben de kötü bir anısı da var. çocuğun teki yanıma hep ısınmaya geliyordu. bir geldi, iki geldi derken sırnaşmaya çalıştığını fark ettim. sürekli üşüyorum diyordu o mecazenmiş. iyi niyetimin suistimal edildiği ilk anlarda verdiğim tepkide sert bir tekme oldu. minnoş göründüğüm için çocuk şaşkına dönmüştü. göründüğün gibi değilsin sen demişti. içerdeki hayvanı coşturursan tabii ki de, sen beni prenses mi sandın? öyle geldi aklıma, sapık..

şark köşesi. kimseye kaptırmazdım.

bu tipler yüzünden kışları üşüyerek geçirirdim. intikamımı yazın klima altına oturarak aldım.
not: hasta olmadım hiç.

ben en arkada oturuyordum. genelde ön sıralarda oturanlar kalorifere yapışıyordu. en mazlum ve en uslu/ puslu gözde öğrenciler filan. ben dersi nasıl kaynatırım, ödevimi yapmadıysam hoca gelmeden nasıl yetiştiririm derdinde olurdum. en önde kalorifere yapışan kızlardan hatırladıklarım yasemin ve emel vardı. çok minnoş ve prenseslerdi. eteklerini filan kısaltıyorlardı.

güzel çocuk yapabileceği mesajını verir karşı cinse. hani kadınlar kalçalı kadın beğenir içten içe, neden çünkü doğurganlığı simgeler falan gibi düşünceler dolanıyor ya ortada. heh bu da onun gibi bir şey, ben uydurdum ama olabilir yani.

hep merak etmişimdir, harıl harıl yakılan o kaloriferin sıcaklığına nasıl dayanıyorlar diye. okullarda genelde merkezi ısıtma sistemi olur ve o kalorifer cayır cayır yakılır. kalorifere ısınmak adına dayanmama rağmen; sıcaklığa tahammül sürem max 2 dakika sürüyordu. oturmak çok max bir dayanıklılık gerektirir diye düşünüyorum..

ılık götlü kavramı o zaman cıkmıs gibi...

a ben, lisede ne hikmetse sıram, her sınıfta kaloriferin hemen yanımdaydı. dört sene sırtım ısına ısına okudum. çok güzel ısındım. tenefüslerde de ayağımı da sıraya uzatırdım, bendeki keyif paşada yoktu.
tabikine o zamanlarda da üşüyenustum.

mersin ve adana'da büyüdüğüm için hiçbir sınıfta kalorifer yoktu. klima vardı sadece.

"ne kıymetli götleri varmış."

sinifin kezban kizlarinin tahtidir. gazoz ice ice sohbet ederler. dunyanin yemegini yerler. evet.

'yaşa taşa sakın oturma evladım' nasihatleriyle büyütülen kuşak, nihayetinde bir yere oturacaktı.. kalörifer peteğine oturmaları da mı göze batıyor anlamadım ki.
la nere otursun bu çocuklar.. aha işte cemaatlerin, tarikatların, vakıfların kucağına oturanların durumu ortada..