liseye gitmenin en havalı olduğu yıllar

bence 80 li yılların sonlarına kadar olan yıllardır.
yavaş gel güzelim filminde ekrem bora nın kendisini küçümseyen belgin doruğa: liseden terkim canım naber ? demesi 1960 lı yıllarda liseyi bitirmemiş olsa bile liseye gitmiş ve terk etmiş olmanın dahi havalı olduğunu göstermektedir.

amerika'da 90'lar. inanılmaz bir vibe, inanılmaz bir ortam.. dönem dizilerine / filmlerine baktığınız zamanda bu aurayı seziyorsunuz zaten. adamların lise son sınıftan üniversiteye başvurarak kabul alış süreci inanılmaz fantastik geçiyor. yani buna uygun devlet- eğitim- ekonomik döngüleri var. zaten amerika'nın ne yargısı ne sosyal standartları benim nezdimde kıyaslamaya açık değil. vatandaşının bireysel hakkını ve özgürlüğünü böylesine koruyan bir rejim daha yok.

polis kapına kadar geliyor, izin vermezsen evine dahi giremiyor. görevliler suçlu olduğunu düşünseler dahi, ellerinde net delil yoksa; sana zor kullanıp alamıyorlar. vatandaşın bireysel hakkı böylesine üstün.

amerika'da bir tecavüzcü 150 yıl hapis ile cezalandırılıyor. azılı suçluların şartlı tahliye hakları sürekli ghost ediliyor ve onaylanmıyor.

bizde neyi konuşalım şimdi? bu ülkede hangi hakkı konuşalım?

2000’lerin başında anadolu lisesine gitmenin de epey bir havası vardı. gittik havamızı aldık.

2001-2005 anadolu lisesi mezunuyum. önceden anadolu kız lisesiydi ve karmaya geçtiği dönemin ilk erkekleri olarak cennete düşmüştük. boğaz bölgesinin en büyük lisesi olduğu için erkek başına 5 kız düşüyordu. bana cennet vaadi ile gelmeyin, ben cenneti gördüm.

üstteki entrye istinaden ben de 2000'lerin başında anadolu lisesinde okudum. bizimkisi erkek lisesiydi. kizlar geldiğinde cehenneme düşmüştü.