maç izlerken sövmedik unsur bırakmamak

her fenerbahçe maçında dehşet içerisinde şahit olduğum ve gülmekten karın kası yaptığım konudur.
ev arkadaşım içeride maç izliyor, başladığından beri sustuğu çok az an oldu. sanırım sigaradan bi fırt alırken filan ara veriyor.
o sevimli cool çocuk gitti, yerine bizim köyün delisi geldi sanki. böyle bir kişilik değişimi ancak fenerbahçe maçlarında bir de seçim sandıkları açılırken olur zaten. bizimki çifte kaybeden, hem muhalif hem fenerli. ettiği küfürler, çıkardığı ''aaauğğğh'' sesler filan benim odadan aşırı komik duyuluyor.
halı sahadaki oksijenden, çimlerdeki partiküllere kadar her şeye sövdü. küfürler enfes komik. yarıldım maç başladığından beri.
al bak, ''senin ayağına sıçayım'' diyor şimdi de fsadgh. kedi misin sen, tepkisel mi bırakıyorsun? ayağa sıçmak nasıl bir şey? nasdhda

belgesel tadında bir deneyim. o maç izliyor ben gözlem yapıyorum ahsgjasds.

fener bu boru değil.

meja yayınına kadar kaçak göçek radyo planımı suya düşüren durumdur.
sus be annem...
sen sövdükçe strese girip koşamıyorlar, ayakları birbirine dolanıyor. sus lütfen...
sus, ağzını yırtmayayım...

bazen istemsizce oluyor. yani bir hakem çok büyük bir hata yaparsa işte futbolcu çok basit bir faul yaparsa. yoksa çok rahat izlerim sakince.
tribünde çok küfür ediyolar hakeme futbolculara her şeye . işte o zaman bir oraya bak bir buraya derken maç degisik bir hal alıyor kafa beyin kalmıyor.
çok küfür eden sinirli fanatik kişilerle maç izlemiyorum.

bırakmamakla kalmayıp küfre eşlik etmeyen arkadaşa da küfretmek!
haksız mıyım burda! nasıl tepkisiz kalıyorsun alüminyum!

özellikle derbilerde ülkenin iklimi küfür olur direkt.