1.
aleksandr sokurov'un aile üçlemesinin ilk filmi.
her karesi bir tabloyu andıran, sahne geçişlerinin çok ağır olduğu, bu yüzden seyirciye o anın içine girmesine büyük vakit veren* bir film. yönetmenin kullandığı yoğun ışık ve gölge her sahnenin, her karenin barok döneminden bir tablo olduğu hissini veriyor.
bir anne ile oğlunun geçirdikleri son günü anlatıyor film. sanırım freudyen bir bakışının olduğu söylenebilir. beni içine aldı, sürükledi. bir tarkovsky havası almadım da değil. ama iki sahne arasındaki uzun boşluklar, ağır tempo ve durağanlığı düşününce herhangi bir an açıp izlenmeyecek, izlense de tat alınamayacak bir film olduğunu da söyleyebilirim. yorar. uyur kalır insan. ama vakti gelince kesinlikle deneyimlenmesi gereken bir film.
her karesi bir tabloyu andıran, sahne geçişlerinin çok ağır olduğu, bu yüzden seyirciye o anın içine girmesine büyük vakit veren* bir film. yönetmenin kullandığı yoğun ışık ve gölge her sahnenin, her karenin barok döneminden bir tablo olduğu hissini veriyor.
bir anne ile oğlunun geçirdikleri son günü anlatıyor film. sanırım freudyen bir bakışının olduğu söylenebilir. beni içine aldı, sürükledi. bir tarkovsky havası almadım da değil. ama iki sahne arasındaki uzun boşluklar, ağır tempo ve durağanlığı düşününce herhangi bir an açıp izlenmeyecek, izlense de tat alınamayacak bir film olduğunu da söyleyebilirim. yorar. uyur kalır insan. ama vakti gelince kesinlikle deneyimlenmesi gereken bir film.
devamını gör...