meraklısı için öyle bir hikaye

savaş dinçel'in sait faik abasıyanık'ın öykülerinden, ve anılarından yola çıkarak yazdığı tiyatro oyunu.
iki perde olup tek kişilik bu oyunun kahramanı sait faik'tir. sait faik bu oyunda izleyicileri burgaz adası'ndan başlayarak karaköy, fatih, beyoğlu, taksim, haliç gibi istanbul semtlerini gezdirir ve her semtte öykülerinin kahramanlarıyla karşılaşır.

oyun ilk kez dinçel tarafından, macit koper rejisi ile 1993 yılında istanbul şehir tiyatroları'nda sergilendi.

oyun online olarak 1 mayıs 18:00’de trt2 ekranlarından yayınlanacaktır. kaçırılmayacak bir tiyatro oyunu.

ankara devlet tiyatrosu tarafından ilk kez 2013-2014 sezonunda sahnelenen, başrolünde erdinç doğan'ın harikalar yarattığı tek kişilik dev bir oyun. sahnede izlemesi başka güzeldi elbette ya, bu akşam evde izlemeyi de dört gözle bekletir insana. çok özlediğimiz sahnelere birazcık da olsa erişebilmek belki mümkün olur diye.

yıllar evvel, ışığı bol olsun savaş dinçel'in sağlığında şehir tiyatroları'nda izleme şansını bulduğum, fırsatını bulup da bir türlü göremediğim ankara devlet tiyatrosu temsilini uzaktan da olsa izleyebilecek olmaktan dolayı ayrı bir mutlu olduğum oyun. gönül isterdi ki salonları doldurarak oyuna iştirak edelim fakat sanırım bir süre daha beyaz camdan seyretmeye alışmak durumundayız.

dün trt-2'de canlı yayınını izleme fırsatı bulduğum tiyatro oyunu. erdinç doğan'ın oyunculuğu bütün sahneyi dolduruyor. karakterlerle bütünleşerek onları yaşıyor, yaşatıyor. bazen bir balıkçı, bazen sarışın bir güzel, bazen patlak göz köpekle dost olup istanbul sokaklarında gezdiriyor. tiyatroya çok güzel uyarlanmış. sahneye yansıtılan görsel ve müzikler güzel seçilmiş. inşaallah pandemi sonrasında canlısını izleme fırsatı bulurum. (bkz: pandemide özlenen şeyler)

trt ekranından izlenip beklentilerimizi fazlasıyla karşılayan, bizi bir süreliğine de olsa gerçekliğimizden ödünç almış, keyifli bir serüvenin parçası yapmış oyun. şu zor dönemde seyirciyle buluşturan herkesin emeğine ve eline sağlık. epey uzun zamandır seyredememiş olmamın ne kadar payı vardır bilinmez, zaten çok beğendiğim erdinç doğan'ın oyunculuğuna yeniden hayran kaldım. kıyaslamak elbette doğru olmaz fakat yine de söylemeden edemeyeceğim; büyük usta'yı aratmadığını, tabiri caizse hakkını verdiğini düşünüyorum. son bir parantezi de müziklere açmak istiyorum. hem müzik seçimleri hem de arka planla uyum ve zamanlamaları çok hoşuma gitti. bir o kadar güzel hazırlanmış görsellerin de katkısıyla, televizyon ekranının handikapına rağmen bizi oyunun içine çekmeyi sürekli başardı. hoş, ankara devlet tiyatrosu'nun görsel ve işitsel düzen konusundaki özverili ve mükemmeliyetçi tavrını oldum olası takdir etmişimdir. yine çok başarılı bir iş çıkartmışlar. tüm ekibi gönülden kutluyorum ve sahnelere kavuşacağımız o günü iple çekiyorum.

tiyatrosu kadar güzel değildi ancak pandemi şartlarında çok çok iyiydi.
trt2'yi çok beğeniyorum

savaş dinçel’in sait faik abasıyanık’ın hayatını ve yazdıklarını ele alarak yazdığı tek kişilik bir tiyatro oyunudur. trtizle.com adresinden ücretsiz olarak izlenebilir.

linkini bırakalım, bu iyiliğimi de unutmayın:
meraklısı için öyle bir hikaye

sait faik’i canlandıran erdinç doğan o kadar benimsemiş ki rolünü bir oyuncu sahneyle ancak bu kadar bütünleşebilirdi. oyunculuk, sahne, dekor hepsi çok profesyonelce. istanbul, çiçek pasajı, yazarın hişt hişt isimli öyküsü ve daha aklıma gelmeyen birçok şeye yer veriyor ama oyunun ana teması elbette ki insan ve yalnızlığı üzerine.

“şiir olmayan yerde insan sevgisi de olmaz. insanı insana ancak şiir sevdirir. yoksa cinayetler alır yürür. insan, insan yüzüne bakamaz olur. şiir; büyük laflar, sözde büyük düşünceler, sahte vatanperverane lakırdılar, boş ahlak kaideleri değildir. şiir insanı insana yaklaştıran şeydir. harpler şairsizlikten çıkar. cinayetler şiirin okunmadığı yerlerde işlenir. kuvvetli insan, şiir sevmediği için zayıf insanı döver. bir delikanlı orhan’ın şiirlerini okumuşsa içi titremeden, gözü yaşarmadan insana, ağaca, kuşa, taşa, toprağa, ankara’ya, istanbul’a bakamaz; kaldırımına tüküremez, ağacını kesemez.”