mezarlıkta kitap okumak

evde 4 duvara, kütüphanede sürekli birbirine fısıldayan insanlara tahammül edemememden dolayı gerçekleştirdiğim eylem. bol ağaçlık eski mezarların olduğu bir yerde bank bulup oturdum. 2 saat kadar (bkz: emile mihai cioran) okudum. huzur denilen şeyin gerçekten var olduğunu o an anladım. evden ve kütüphaneden bunalanlara tavsiye ederim.

güzel fikirmiş. bir de şey olsa mesela kitap bitse biz de orada ölsek.

durum değerlendirmesini karikatür karakterlerinden realist abimiz sami'nin yaptığı canlandı bir an gözümde.

"açın meftanın arkasından bir yasin okuyun desek okumazsınız."

şaka bir yana değişik bir deneyim. sonuçta mezarlıkta sizi rahatsız edebilecek unsurlardan uzakta olduğunuz için de makul denilebilir.

var boyle yapanlar, genelde süslü püslü oluyi kitaplari, girtlaktan genizden sesli okuyolar bide mezarlarin basinda durup,

heralde olene kitabi anlatmaya mi calisiyolar napiyolar, bide sarik takiyolar serin havalar neysede insan terler ya yaz aylarinda takmayin bari

neyse oyle iste