mi contra fa

(bkz: merdivenaltı_müzisyen ile müzik teorisi 101)

ayrıca: (bkz: rönesans müziği) (bkz: guidonian hand)
bir parçanın armonisinde aynı anda bir notanın natüreli ve o notanın arızasının bulunması (örn: fa ve fadiyez).
görsel

veya armoninin seslerinden birisindeki notanın ardından armonideki diğer seste o notanın eksiltilmiş oktav veya eksiltilmiş beşli (bkz: triton) aralıkları gelmesidir.
görsel

kulağa inanılmaz disonant ve rahatsız edici gelen bir durumdur.

armoni başlığında "paralel üçlüler kötü olarak sınıflandırılır" demiştim, bunun sebebi de bu durumdan kaynaklanıyor. re majör gamını, tüm seslere paralel majör üçlü aralık koyarak yazalım ve inceleyelim:
görsel

gördüğümüz üzere üçlüde ladiyez varken ardından lanaturel gelmiş. bu durumda fark ettiyseniz hemen peş peşe olmadı, fakat araya bir ara nota geldi. böylelikle bu disonantın arası biraz daha açıldı fakat buna rağmen gar,p geliyor kulağa.

genellikle çoksesli armonide bu durumu beşinci ses cantizan ile çakışarak sağlar.

fakat bunun "disonant" ve "kötü" olarak kabul edilmesi, bundan kaçınıldığı anlamına gelmez. gelelim işin ilginç kısmına.
(bkz: merdivenaltı_müzisyen ile ufak tefek müzikoloji)

mi contra fa, dönemin italyan ve alman bestecileri tarafından şiddetle kınansa da ingiliz bestecileri tarafından sıklıkla kullanılmıştır. (bkz: thomas morely) bu konu hakkında a plaine and easie introduction to practicall musicke adlı kitabında mi contra fa bulunduran kadanslar için:

"böyle bitirişler rahatsız edici ve serttir. her ne kadar önceki dönemlerin, ve hatta bazı çağdaş müzisyenlerinin hoşuna gitse de ingiltere'nin en yeteneklileri tarafından hep kınanmıştır. [mi contra fa kullanan] kadanslar eski ve bayat bir usülde yazılmıştır."

her ne kadar burada "ingiltere'nin en yeteneklileri" derken kimden kastettiğini bilmesek de işin ilginç kısmı günümüzde o dönemde ingiltere'nin en yeteneklileri olarak ele aldığımız besteciler william byrd ve thomas tallis mi contra fa durumunu müziklerinde gayet cömertçe kullanmıştır.

günümüzde mi contra fa bulunduran kadanslara ingiliz kadansları da bu sebepten dolayı denilir fakat bu durum ingiltereye özel değildi, dönemin fransız ve flemenk müziğinde de bulunuyordu.