misyonerlerin dağıttıkları incillerin arasına bir miktar para koymaları

90 larda daha çok yaygın bir durummuş.
türkiye'deki misyonerler, incili sundukları kişiye bir mucize göstergesi olarak arasına para koyup verirmiş.
ne kadar başarılı bir yöntem bilemem, çok enteresan taktikleri varmış bu sadece göz boyamalardan sadece birisi.
''ulan ne enayilik, incilin içindeki parayı alırım incili okurum ama neden hristiyan olayım ki'' diye düşündüm de aslında dediğim gibi sadece misyonerlerin misyonlarında ki ilk basamak olduğunu öğrenince bakış açım değişti.
manipülasyonlar, önceden kurgulanmış ve kader gibi lanse edilecek senaryolar vs vs..
kısmen başarılı olmuşlar denebilir.

şu sıralar olmayan olay, sırf bunun için bisürü kitap istedim ama hiçbir şey çıkmadı.

not: kitaplar işime yaramıyor, ilgilenen bi arkadaş varsa kafalayabilir mesaj kutumu.

verilen kişiye bu kitabın ikinci cildi de var mı diye sordurtacak hareket.

ben de diyorum bunun içinde 100 doların ne işi var. şimdi taşlar yerine oturdu.

önceden yapıyorduk hatta meşhur da bir uygulamaydı. fakat yaklaşık 10 senedir kiliseye bağışlar azalınca biz de haliyle eve ekmek mi götürelim yoksa tanrı babamız için incilin arasına banknot mu koyalım ikileminde eve ekmek götürmeyi seçtik. tanrı babamızın zoruna gitmesin.

(bkz: entry nick uyumu)

müslüman yalanları, genellikle tam tersi kiliseyi yurt dışına çıkma aracı olarak kullanan insanları özellikle türkiye’de çok gördüm, bahsettiğiniz saadet zinciri değil bir din ne yazdığınıza dikkat etmelisiniz.
ayrıca moderasyon neden böyle saçma ve mesnetsiz bir başlığı kaldırmıyor hayret!

yalan falan değil, bir gerçektir. ideolojilerini yaymak için yanlış bir yol seçen din adamlarının siyasetin mezesi olması durumudur.

rica ediyorum konum atarmisiniz , bide tl mi euro mu ?

vakti zamanında bu söylenti yüzünden çok misyoner kovalamışlığımız oldu 'abi bize incil ver' diye. adamlar yok öyle bir şey diye bize anlatamayıp illallah etmişlerdi de kıbrıs şehitleri caddesi boyunca onlar önde biz arkada koştururken bizi durdurmak için yanlarında taşıdıkları acil durum kuran-ı kerimini kafamıza atıyordu garibanlar.