munchausen by proxy

çevrenizde en az birisi için "hastalık hastası bu" dediğiniz olmuştur ancak burada bahsedilen sendroma sahip kişiler hastalık hastası tiplerden ziyade düşünceyi eyleme dökmüş versiyonlardır. açıkçası kafalarından tam olarak ne geçtiğini anlamamız pek mümkün değildir. kendilerini genellikle çok iyi çalışmış oldukları bir hastalıkla özdeşleştirebilirler hekim karşısında da rollerini çok iyi oynayabilmektedirler. biraz mevsimlik mahkumların davranışlarına benzetebiliriz tavırlarını. mevsimsel mahkumlar örnek verecek olursak kış mevsimini ceza evinde geçirmek için 4 5 aylık ceza alabileceği suçları işlerler ve emin olun benim diyen hukukçudan daha iyi bilirler yatarlarını* ancak farklı olan kısmı mevsimlik mahkumlar bu davranışlardan kendilerine belirli faydaları sağlamayı amaçlarken bu sendroma sahip kişilerin elde ettiği en küçük fayda bulunmamaktadır. defalarca gereksiz operasyon geçireninden, hekimi ikna için kendisini yaralayanına kadarı vardır. bildiğim kadarıyla tanı alıp uygun tedavi ile iyileşmiş olgu bulunmamaktadır zira uygun tedavisini nasıl yapabiliriz bunu bilmemekteyiz. yani oturt karşına telkinde bulun diyeceğim demesine de senin yanından ayrılıp bir başka yerden sağlık hizmeti alacağım diye anında transfer edebilir kendini.

edit : kış demek ay demek değildi, mevsimdi.

çocuk istismarı olarak da görülebilmektedir. çocuğa ebeveynlik yapan bireyin çocukta bir hastalık olduğunu uydurması, çocuğun ısrarla tıbbi incelemeye tabi tutulmasını istemesi esasına dayanır. çocukta görülen akut semptomlar, bu ebeveyn çocuktan uzak tutulduğu zaman ortadan kaybolur. genellikle ebeveynin psikiyatrik hastalık öyküsü vardır ancak bu ebeveynler çok arkadaş canlısı ve ilgili davrandıkları için sağlık çalışanlarının anlaması güçtür.
vakaların %94-99'unda failler annelerdir. istismarda önemli olan risk faktörü çocuğun cinsiyetinden ziyade yaşıdır, küçük yaştaki çocukların kurban olma olasılıkları yüksektir.

vay beeee...

ne sapıklar varmış.
üstelik bu sapıklar ; annelik yapıyor.

savunmasız çocuklar, nasıl insanların elinde büyüyor.
üzüldüm...