mutluluğu ararsan asla bulamayacağın gerçeği

evet.
mutluluk çoğu zaman varlığı ancak gittiğinde farkedilen bir şeydir.

katıldığım gerçektir.

mutlu olmaya çalışmayacaksın, mutsuzluktan kaçacaksın. en mantıklısı bence böyle yapmak.

her arayan bulamaz ama tüm bulanlar arayanlardır.

vuhhu işte fiyakalı bir alıntı paylaşmak için müthiş bir konu.

öhm,
"aramakla bulunmaz ama bulanlar hep arayanlardır."
-beyazid-i bestami.

yoksa yunus muydu lan?

mesele bulmak değil zaten. mutluluk bir gelir bir gider. bütün filozofların çokça vurguladığı (ve bizim anlamaktan imtina ettiğimiz) bir şey var: bedensel hazlar, mutluluklar, istekler, tutkular hepsi gelip geçici mutluluklardır. kalıcı mutluluk arayan kişi ruhuna yatırım yapmalıdır. bedene kazandırılan bir iyilik bedende kalmaz/geçicidir (örneğin 1,5 iskender yedim ve mutlu oldum, yanında fanta içtim, sonra çok güzel bir kızla tanıştım, sonra işte bla bla bla... hepsi gelir ve geçer, doyarsın ve artık üzerine yemezsin hatta defihacet yoluyla o gider senden tekrar istersin, bir kadın girer hayatına ama o da sana gerçek, hakiki ve öz mutluluğu veremez (u: yalnız ayrı ayrı kendilerini bulmuş kadınlar ve erkeklerin birbirlerini bulmaları istisna) akar gider, geçer gider)

ama ruha kazandırdığın hiçbir nitelik kaybolmaz. kalıcıdır, süreklidir. bir görüş, derin ve köklü, iyi, temiz , saf ve mutluluk veren hâller... bunlar ruhuna otağ kurdu mu her daim sürur ve neş'e verebilme kabiliyet ve potansiyeline sahiptirler.