mutluluk yolun kendisidir

bir hiç ukdesi.

hayatı boyunca mutluluğu arayanlara söylenesi, bu mucizevi olayın aslında büyük resmin ta kendisi olduğunu atıflayan söylem.

mutluluğun yolun kendisi değil, yoldaki anlık duraklar olduğuna inanıyorum ben. durmayı bildiğiniz takdirde algılayıp yaşayabileceğiniz, bazen biraz daha ileriye gideyim derken kaçırabileceğiniz bir şey.

amatem’de öğrenciyken bağımlı kişilerden birine toplantı sırasında bir resim göstermişlerdi. resmin bir tarafı yeşil, mavi uçsuz bucaksız güzel bir manzara, diğer yanı ise kapkaranlık, rüzgarlı bir yoldu. kişiye nereye doğru gitmek istediğini sorduklarında resmin tam ortasındaki ağaca çıkacağını söyledi. çünkü o güzel yolda da başına kötü şeyler gelmeyeceğinin bir garantisi olmadığını söyledi.

dolayısıyla bazen yolda ilerlemek, tek başına yeterli değil olarak anlıyorum. yolda güvende hissetmek, yolun doğru olduğunu içten içe bilmek, mevzubahis durakların görünürlüğünü daha da arttırmak gerekiyor sanırım.

bazı mutlu sonlar vardır ki pek hayra alamet değildir yani yolda gitmekle oraya varmak kadar fark vardır arada.

- bu kadar detay da düşünmeyin manyak olursunuz