namarie

ai! laurië lantar lassi súrinen,
yéni únótimë ve rámar aldaron!
yéni ve lintë yuldar avánier
mi oromardi lisse-miruvóreva
andúnë pella, vardo tellumar
nu luini yassen tintilar i eleni
ómaryo airetári-lírinen.

sí man i yulma nin enquantuva?

an sí tintallë varda oiolossëo
ve fanyar máryat elentári ortanë,
ar ilyë tier undulávë lumbulë;
ar sindanóriello caita mornië
i falmalinnar imbë met, ar hísië
untúpa calaciryo míri oialë.
sí vanwa ná, rómello vanwa, valimar!

namárië! nai hiruvalyë valimar.
nai elyë hiruva. namárië!

"ah! altın gibi dökülüyor yapraklar rüzgarda,
uzun yıllar ağaçların kanatları gibi sayısız!
uzun yıllar batı'nın ötesinde, yıldızların
varda'nın kutsal ve kraliçelere yakışır sesinin
şarkısıyla titrediği mavi seması altındaki
yüksek saraylarda içilmiş yudum yudum
bal likörü gibi gelip geçti.

şimdi kadehi benim için kim dolduracak?

çünkü artık tutuşturan, varda, yıldızların kraliçesi,
hepak dağı'ndan kollarını bulutlar gibi kaldırdı ve
bütün yollar derin gölgelere battı; kurşuni ülkeden
çıkan karanlık, aramızdaki köpüren dalgalar üzerine
uzanmış ve sis calacirya'nın cevherlerini sonsuza
kadar örtmüş. artık yitti, yitti doğulular için valimar!
elveda! belki sen valimar'ı bulursun. belki sen bile
bulabilirsin onu. elveda!"