nereli olmak isterdin sorusu

filipinler.

kanada.

halimden memnunum ama danimarkalı olmak isteyebilirdim. yani istemezdim de hani fantezi yapıyoruz ya madem... *

ergenliğimi ülkenin en "problemli" yerlerinden birinde geçirdiğim için türkiye'de şu anda yılımı/yıllarımı geçirdiğim iki yer de bana cennet gibi geliyor.

ama çocukluktan sonra da aydın merkezde yaşamaya devam etseydim işler farklı olabilirdi.

cidden görülebilecek en "leş", "sakat" kişiler arasında geçti ergenliğim. yani çok dirençli yaptı bu beni. bir bakıma iyi de oldu. biraz da benim başarım aslında. yani öyle kişilerle iyi diyalog kurabilme becerim vardı, hala da var.

turist olarak bile yurt dışına çıkmadım. hatta fırsatım da oldu, maddi durumum da çok iyiydi. ısrarla davet de edildim. gene de gitmedim. gerek görmedim yani.

öyle türkiye aşığı biri de sayılmam da benim için uygun, burada yaşamak.

colorado'da tercihen denver taraflarında bir çiftlikte doğup büyüdüğün ve hayvancılıkla uğraşıp tek derdinin dairy queen'de sevdiğin meal box'un menüden kaldırılması olan, haftasonları nfl'de desteklediğin broncos maçlarına gittiğin bir hayatı kim istemez ki

olmak istediğim yerliyim ya. canım diyarbakırım. bu tanımda bol bol memleket güzellemesi yapılacaktır, bölünecekler okumasın.

gerçekten diyarbakırlı olmayı çok seviyorum. kendimi bildim bileli istanbul’da yaşıyorum ama o kadar diyarbakırlıyım ki anlatamam…
konuşma tarzım, hareketlerim falan yürüyen diyarbakırım resmen.
bir tek kadınlara daha çok değer verilmesini isterdim bizim oralarda.

hiç oralı olmamak isterim.

kırma ırk amerikan. böyle haritada avrupa kıtasını bile bilmediğim, tüm gün cookie aromalı dondurma yediğim evren çok güzel olabilirdi.

para nerdeyse orada.

(bkz: trakya)

ne güzel kafalar hep güzel, kızlar güzel, şive güzel, deniz de var.