nereli olmak isterdin sorusu

filipinler.

kanada.

halimden memnunum ama danimarkalı olmak isteyebilirdim. yani istemezdim de hani fantezi yapıyoruz ya madem... *

ergenliğimi ülkenin en "problemli" yerlerinden birinde geçirdiğim için türkiye'de şu anda yılımı/yıllarımı geçirdiğim iki yer de bana cennet gibi geliyor.

ama çocukluktan sonra da aydın merkezde yaşamaya devam etseydim işler farklı olabilirdi.

cidden görülebilecek en "leş", "sakat" kişiler arasında geçti ergenliğim. yani çok dirençli yaptı bu beni. bir bakıma iyi de oldu. biraz da benim başarım aslında. yani öyle kişilerle iyi diyalog kurabilme becerim vardı, hala da var.

turist olarak bile yurt dışına çıkmadım. hatta fırsatım da oldu, maddi durumum da çok iyiydi. ısrarla davet de edildim. gene de gitmedim. gerek görmedim yani.

öyle türkiye aşığı biri de sayılmam da benim için uygun, burada yaşamak.

colorado'da tercihen denver taraflarında bir çiftlikte doğup büyüdüğün ve hayvancılıkla uğraşıp tek derdinin dairy queen'de sevdiğin meal box'un menüden kaldırılması olan, haftasonları nfl'de desteklediğin broncos maçlarına gittiğin bir hayatı kim istemez ki

hiç oralı olmamak isterim.

kırma ırk amerikan. böyle haritada avrupa kıtasını bile bilmediğim, tüm gün cookie aromalı dondurma yediğim evren çok güzel olabilirdi.

para nerdeyse orada.

(bkz: trakya)

ne güzel kafalar hep güzel, kızlar güzel, şive güzel, deniz de var.

amerikan

memleketimden memnunum ben ya, bizdeki yemekler onlarda yok ya. ormanlarımız falan da güzel öyle aman aman tehlikeli hayvanda yok avustralya gibi.başka ülke seçeceksemde japonya olabilir belki kültürü, mimarisi falan hoşuma gidiyor ama yemekleri bana uymaz o ayrı konu ama irda yaşasam o yemekleri severdim herhalde. lakin kültür ve mimari zevkler değişmez bence.

kesinlikle genetik olarak duyduğum hayranlık sebebiyle, iskandinav ( norveç- isveç- izlanda- faroe vb) ülkelerinden birinde doğmak isterdim. zaten kumral, beyaz tenli ve renkli gözlü bir kadınım. kendi genetiğime bayılıyorum. bu sebeple iskandinav genetiğini seviyor olduğumu düşünüyorum çünkü ırksal genetik kod, benim ailemin sahip olduğuna yakın.

ırk bazlı, erkekli- kadınlı müthiş güzeller/ yakışıklılar. yani böyle bir doğal denge olamaz. ağızlar- burunlar kalemle çizilmiş gibi duruyor, boy- pos o biçim. yakıyorlar yani.

tabi genel kafa yapım ve yaşayış şeklim baz alınırsa, katıksız new york'ta , manhattan'ın yukarı doğu yakasında, saygın bir ailenin soyadına doğmak isterdim. bu insanların genel standartları, bulutları görüyor.

ben memleketimden memnunum. trakyalıyım, aslen hem anne, hem de baba tarafım, 7 kuşak katıksız bulgaristan göçmeni. eskiden* bizimkilerde evlenilecek kişinin trakyalı olması gibi bir düşünce vardı. babaannem ve anneannem bu konuda oldukça katıydı. zaten bizim oralarda düğünler çok olur, o zamanlar* hep düğünlerde tanışılıp evlenilirdi. eşimin de baba tarafı trakyalı olduğundan, benim evlenirken aile büyüklerinden onay almam kolay olmuştu ama benden sonra gerek kardeşlerim gerekse kuzenlerim olsun, bu trakyalı gelin/damat bulma geleneğini bozdular. trabzonluyla, tokatlıyla, konyalıyla, zonguldaklıyla, hatta karslıyla pardon terekeme ile evlenen mi dersin, işler karıştı anlayacağınız.* olay, aile büyüklerinin müdahale edemeyeceği bir düzeye geldi. onlar da "çocuklar mutlu ise evlendikleri kişinin nereli olduğunun önemi yok." demeye başladılar. bu kadar katı insanların böyle evrileceği ölsem aklıma gelmezdi ama hayat işte illa ki insanları esnetiyor böyle..*