ne içindeyim zamanın

“ne içindeyim zamanın,
ne de büsbütün dışında;
yekpare, geniş bir anın
parçalanmaz akışında.
bir garip rüya rengiyle
uyuşmuş gibi her şekil,
rüzgarda uçan tüy bile
benim kadar hafif değil.
başım sükutu öğüten
uçsuz bucaksız değirmen;
içim muradına ermiş
abasız, postsuz bir derviş.
kökü bende bir sarmaşık
olmuş dünya sezmekteyim,
mavi, masmavi bir ışık
ortasında yüzmekteyim.”


ahmet hamdi tanpınar şiiri.

ahmet hamdi tanpınar'ın zaman konulu şiirlerinden birisidir. bence üstünde durduğu konuları en açık seçik bu şiirinde göstermiştir. okuduğum zaman verdiği o kaybolmusluk hissini de çok beğeniyorum açıkçası.

ahmet hamdi tanpınar'ın kendi mezar taşında satırları bulunan şiiiridir: "ne içindeyim zamanın, ne büsbütün dışında"

ahmet hamdi tanpınar'ın muhteşem şiiri. ruhu şad olsun. şu adamla oturup 2 sohbet etmek için neler vermezdim ya işte, zaman müsaade etmemiş buna.

ahmet hamdi tanpınar'ın şiiri. şiirin ilk iki dizesi olan " ne içindeyim zamanın, ne de büsbütün dışında " sözleri, şairin mezar taşında da yazılı. dikkatle okuyup düşününce sanki einstein'in izafiyet kuramı ya da zaman hacim ilişkisi gibi, edebiyattan ve ölümden uzaklaştırıp bir fizik konusuna götürüyor.

sembolizm akımının etkilerinin görülebildiği ahmet hamdi'ye öz rüya tasvirine yer verilmiş, edebiyat öğretmenlerinin ezberletmekten tuhaf bir zevk duyduğu* harika şiirde geçen bir cümle başı.