ne olacak halim

“sen bu satırları okurken ben cok uzaklarda olacağım...
böyle başlardı bütün bildiğimiz mektuplar,
biliyormusun? bu ikimizin hikayesi,
şu anda nerdesin, ne yapmaktasın;
bildiğim yerlerdemisin yoksa hiç görmediğim bir evin penceresinde mi,
sevdiklerin özlemi sardımı nicedir kalbini,
pişman mısın başlamadıkların için, iç cekiyorsundur şimdi
düşünüpte yazmadığın yazıpta yollamadığın mektupları saklıyormusun hala,
kafanda hep aynı cümle biliyorum ne olacak halim,
ah, biriktirdiğimiz bütün hevesler nasılda hızla tükendiler.
en çok kimi özledin, en çok neyi bekledin?
şimdi düşlediklerimin neresindesin...
dedim ya.
bu ikimizin hikayesi...
ıslandımız bütün yağmurları, dudak kanatan kalpli sızı aşklarımızı,
bizi buluşturan kaldırımları,
işte bütün bunları bütün bunları yazıyorum.
ben unutmadım diye
hatırlıyormusun sonunu değiştirmediğimiz filmleri
hayatın gerceğidir sandığımız kabullenilmiş yenikliği
bir ağızdan söylediğimiz en kahraman cenkliği,
büyürken vazgectiklerimizi yada vazgeçittirdikleri seyleri,
ne olacak halim...
çabuk mu büyüdük dersin
biliyorum..
ne olacak halim...
sen bu satırları okurken, ben nerde olacağım kim bilir.
neleri bırakmış olacağım birde,
ne aşkları
ne başlangıçları
ne ayrılıkları tıpkı senin gibi.
biliyormusun...
tek sorum var kendimle şimdi

ahhh
ne olacak şimdi halim.... “

iclal aydın şiiri.

fon müziğindeki metin özülkü bestesi türkü de en az şiir kadar insanın ruhuna işler.

karlı dağdan kopsan gelsen,
kor diye göğsüme basarım seni.
bir rüzgarla yağsan gelsen,
yar diye sineme katarım seni.