nerede değilsen orada iyi olacakmışsın gibi hissetmek

bir kabına sığamama durumu. sürekli şöyle olmasaydı böyle olmasaydı deyip duruyoruz. her şeyden uzaklaşıp gitme isteğinin altında yatan sebepte budur.

lakin sorun şu ki;

mekan değiştirmek alın yazısını değiştirmiyor.

cennetten bir rüya olsa , ne fark eder, ben uyanınca.

berksan.

efenim isterseniz tüm bu hastalıklı düşüncelerimizden kurtulmak için everest'e çıkalım; bu kafa bizimle olduktan sonra ne düşüncelerimizi ne de hayatımızda olacakları değiştirmeyecektir.

ne kadar tanıdık bir his .
sahi bir gidip deneseydim iyiydi yaa.

bunun psikolojideki adı (bkz: deplasman fobisi). mor calpol içince geçiyor sadece.

insan olmanın olmazsa olmazı.

insanlar uzun süre aynı yerde kalmaktan sıkılabilir. bazı zamanlar kişinin bulunduğu yeri değiştirmesi ve başka bir yere gitmesi huzur ve ferahlık ve rahatlık getirebilmektedir. özellikle değişik yerler gezip görmek, yeni insanlarla tanışmak ve bunu belirli aralıklarda gerçekleştirmek kişiyi mutlu edebilmektedir. bunu anlatan atasözü ise (bkz: tebdili mekanda ferahlık vardır)şeklinde öne çıkıyor

insan ne kadar hızlı koşarsa koşsun kendi düşüncelerinden kaçamaz.

işte bu hissin oluşma sebebi tamamen budur..