nezle olunca gelen hayatı gece moduna alma isteği

her nezle olduğumda aklıma gelendir. battaniyenin altından çıkmayagöreyim far görmüş tavşana, suratına fener tutulmuş galatasaray'a dönerim. o zamanlar hep iç geçiririm len şu hayatın bir tuşu yok mu da kapatalım ışığını diye. acaba tek bende mi oluyor ya? bu arada geçmiş olsun deyin abinize bakim.
(bkz: hastayken saçmalamak)

bunu her defasında ben de fazlaca istiyorum. çünkü gece olup, uyuyunca burnum akmıyor. nezleyken nadir rahat ettiğim anlardan.

erkekler genelde nezle olunca , kanser olmuş gibi davrandıklarından bu isteklerini yadırgamadım.