niyetin değil yapılanın önemli olması

bir şeyin şuursuzca yapılması onun etkisini azaltmaz. böyle olacağını bilmiyordum, isteyerek yapmadım gibi söylemlerle; "önemli olan niyet" diyerek yaptıklarının sorumluluğundan kaçmaya çalışanlar, şuursuz oldukları için fazladan cezalandırılmalıdır.

yapılan şey kötü olduktan sonra niyet benim için zerre kadar önemli değil. sonucu kötüyse iyi niyetle yapılmış olması ne farkeder ki?

niyet okuma hakkını bize kim verdi pardon? çok pardon?..

yine konu gelip dayanıyor pedagojideki şu meşhur tartışmaya neticede ekmek çalan adam, bunu iyi niyet için yaptıysa ona ceza verilmeli mi? yoksa verilmemeli mi?..
niyet okuması yapılmalı mı, yoksa herkese eşit ceza mı verilmeli?
bir suça bakılırken niyet okuması yapılır mı?

pedagogların, hukukçularla en çok tartıştığı bilhassa 15 yaş altı suç ve ceza ilişkisindeki sorunu budur. evet yaşa bakılır, niyete bakılır, suça bakılır, cürmün meşru yollarına bakılır...

öte yandan bireysel ilişkilerimizde nasıl olacak?..
ben söyleyim mi?
bizler de niyet okuyoruz. hatta bunu yaparken öyle bencilce yollarla yapıyoruz ki karşı taraf sevdiğimiz, değer verdiğimiz bir yakınımız, sevgilimizse yapılan hatasına hemen ama ne niyetle yapmış. iyi niyetle... etiketini yapıştırıveriyoruz.
keza sevmediğimiz bir insanın da, niyeti iyi olsa bile sonucu kötü olan bir fiilinde, ona takımdığımız tavır, bazen çok kırıcı ya da ağır olabiliyor. şimdi hiç yan çizmeden itiraf edelim: insanız ve buna uzun vadede engel olmaya çalışırken ömrümüz bitiyor...

işte bu duruma* engel olma ya da adaleti temin etme noktasında, kendi bireysel ilişkilerimizdeki niyet okumalarımızı ne kadar azaltabildik, o kadar mutlu ve sakin bir yaşam bizi bekliyor..
başkaları için düşünmeyi bırakmalıyız belki de, en acilinden...
kim bilir?..


t: kişiden kişiye değiştiği gibi pedagoglar ve hukukçular arasında da değişen olgu ya da kavram haritası. önem dalgası.

objektif hukuk alanını subjektif kırsallara taşımaktır.
insanın niyeti siyasi gerçekliklere temas ediyor ise okunmalıdır, üflenmelidir. hukukçuluk ile siyasetçilik birbirinden ayrı değerlendirilirken yapılır ise bu işler tadından yenmez.

insanın niyeti ruhu değildir. materyalist gereksinimleri felsefe alanında karşılamak gerekir. suçlunun ahlakı terazinin içine kilisede sokulur mahkemede ise o ahlak o teraziden çıkartılır. mahkeme halkın ahlakını temsil etme görevini kendi üzerine almıştır. sosyal alanda hukuk işlemi yürütmek işi toplum baskısı başlığı altında incelenir, iletişim ilimi kapsamında değil..

niyetin ne olduğunu anlayabiliyorsanız sıkıntı yok ama genelde iş işten geçmiş oluyor. sizin de, vay şereftiz oldu mu böyle dudaklarınızdan dökülüveriyor.

bu düşünce kabul edilirse dünyanın en kötü insanı, reddedilirse en iyi insanı olabilecek kişiler var. bazı insanların düşünce ve eylem ilişkisinin paralelliği bakımından birtakım sorunları olabilir.. ve bu çok normal.