1.
başrolünde zoey deutch ve göz önünde dylan o'brien olan 2022 yapımı 100 dakikalık film. oturup sezon sezon dizi izleyebilen ama filmlerin 100. dakikasından sonra kurdeşen döken bünyeme iyi geldi. örgü örerken açıp türkçe dublejlı izledim. kısaca bahsedeyim:
filmimiz kaliteli bir uyarıyla başlıyor:
antipatik kadın başrol sevmeyenleri burada uğurlayalım.
antipatik kadın başrolümüz bir dergide fotoşop master olarak çalışıyor. yazar olmak istiyor ama bir türlü beğenilmiyor, istediği takdiri görmüyor ve ekip arkadaşları tarafından da sevilmiyor. mesai arkadaşından aldığı bir ilhamla minik bir alavere gerçekleştiriyor ve fransa'ya yazarlık akademisine kabul edildiğini, burada bir süre eğitim göreceğini söyleyerek işten ayrılıyor. ama fransa'ya gitmek yerine fotoşop mastırlığını kullanıyor, fransadaymışçasına fotolar paylaşıyor. etkileşimine etkileşim katıyor. derken noluyor? bombalı saldırı. tam paris'in en işlek caddelerinden birindenmişçesine fotoğraf paylaşıyor ve yatıp uyuyor. uyandığında telefonunun onu merak edenlerden gelen bildirimlerle dolup taştığını görüyor. aslında tam da yalanını itiraf etmesi gereken an gelmişken tabii ki bunu yapmıyor (yapsa film olmaz) ve yalanını devam ettiriyor. başta bu yalan sayesinde toz pembe bi hayat yaşasa da zamanla bu sahte dünyası başına yıkılıyor.
filmin güncel imdb puanı 6.0 ve bence tam da ederi bu. izlerken yormuyor, germiyor. keyifli vakit geçirtiyor ama bundan fazlasını da vadetmiyor. birkaç anlamsız sahnesi vardı, rowan'ın gösterisinde saçmaladıkları mesela, ne alaka? onların söyleneceği yer orası mı? instada post olarak paylaşsa daha iyiydi.
bir de sonu havada kalmış gibi bitiyor, spoiler olmasın detay vermeyeyim de, klişe filmlerdeki gibi bir anda her şeyin tatlıya bağlandığı, hayatın normale döndüğü filmlerden olmaması benim hoşuma gitti.
ayrıca siber zorbalığı da çok net ifade etmişler.
tenk yu nekst.
filmimiz kaliteli bir uyarıyla başlıyor:
antipatik kadın başrol sevmeyenleri burada uğurlayalım.
antipatik kadın başrolümüz bir dergide fotoşop master olarak çalışıyor. yazar olmak istiyor ama bir türlü beğenilmiyor, istediği takdiri görmüyor ve ekip arkadaşları tarafından da sevilmiyor. mesai arkadaşından aldığı bir ilhamla minik bir alavere gerçekleştiriyor ve fransa'ya yazarlık akademisine kabul edildiğini, burada bir süre eğitim göreceğini söyleyerek işten ayrılıyor. ama fransa'ya gitmek yerine fotoşop mastırlığını kullanıyor, fransadaymışçasına fotolar paylaşıyor. etkileşimine etkileşim katıyor. derken noluyor? bombalı saldırı. tam paris'in en işlek caddelerinden birindenmişçesine fotoğraf paylaşıyor ve yatıp uyuyor. uyandığında telefonunun onu merak edenlerden gelen bildirimlerle dolup taştığını görüyor. aslında tam da yalanını itiraf etmesi gereken an gelmişken tabii ki bunu yapmıyor (yapsa film olmaz) ve yalanını devam ettiriyor. başta bu yalan sayesinde toz pembe bi hayat yaşasa da zamanla bu sahte dünyası başına yıkılıyor.
filmin güncel imdb puanı 6.0 ve bence tam da ederi bu. izlerken yormuyor, germiyor. keyifli vakit geçirtiyor ama bundan fazlasını da vadetmiyor. birkaç anlamsız sahnesi vardı, rowan'ın gösterisinde saçmaladıkları mesela, ne alaka? onların söyleneceği yer orası mı? instada post olarak paylaşsa daha iyiydi.
bir de sonu havada kalmış gibi bitiyor, spoiler olmasın detay vermeyeyim de, klişe filmlerdeki gibi bir anda her şeyin tatlıya bağlandığı, hayatın normale döndüğü filmlerden olmaması benim hoşuma gitti.
ayrıca siber zorbalığı da çok net ifade etmişler.
tenk yu nekst.
devamını gör...