öfke ve şehvetin insanı şaşıya çevirmesi

yahudiler içinde zâlim, isa peygamber düşmanı ve hıristiyanlara eziyet eden bir padişah vardı.

325. isa’nın devriyle, nöbet onundu. mûsâ’nın canı oydu, onun canı mûsâ.
şaşı padişah, tanrı yolunda o iki tanrı demsâzını birbirinden ayırdı.
usta, bir şaşıya “yürü, var, o şişeyi evden getir” dedi.
şaşı,”o iki şişeden hangisini getireyim? açıkça söyle dedi.
usta dedi ki: “o iki şişe değildir. yürü, şaşılığı bırak fazla görücü olma!”

330. şaşı, “usta, beni paylama. şişe iki” dedi. usta dedi ki: “o iki şişenin birini kır!”
çırak birini kırınca ikiside gözden kayboldu. insan tarafgirlikten, öfke ve şehvetten şaşı olur.
şişe birdi onun gözüne iki göründü. şişeyi kırınca ne o şişe kaldı, ne öbürü!
hiddet ve şehvet insanı şaşı yapar; doğruluktan ayırır.
garez gelince hüner örtülür. gönülden, göze, yüzlerce perde iner.

kaynak: mesnevi
metin kaynağı: semazen.net/mesnevi-i-serif...