ölecek insanın beklediği insan gelmeden ölmemesi

hedefine ulaşmış ve mutlu ölecek olan insandır.

genelde 'sanki bir daha görmeyecek gibiyim' diye düşünüp 'görmeden ölmeyeceğim' dense de ölünür. türk filmi bu.

yarasa seneca ukdesi

son nefesi o gelmeden verememek, evlat olur bu ekseriyetle, evladı beklerler hasta yatağında yaşlılar, belki azraille hoş bir anlaşmadır, almaz canı o beklenen gelmeden.

ecel geldimi illa ölecek

aslında anlatmak istediğim tam olarak bu değildi.

illa ki yaşlılarımızdan biliyorsunuzdur, bazıları ölüm döşeğindedir ve herkes onun son zamanları olduğunu biliyordur. uzaklardan kızını/oğlunu, torununu vs bekliyor gibi, sevdikleri son zamanlarında ona destek olmak amaçlı geldiğinde onlar geldikten hemen sonra ölürler. "onu bekliyormuş.." denir arkasından.

yani film dizi falan değil, gerçekten var bu. hatta yoğun bakımda olup da beklediği kişiyi gördükten sonra hemen ölen de var. bir de bazısı maalesef adını sayıkladığı kişiyi görmeden ölüyor.

çok şahit oldum. hastanede de akrabalarda da. çok ilginç bir olay bence.

(bkz: hayat adil değildir.)

gerçektir.

24 yaşında bir anneydi. meslek hayatımda ilk ağladığım kişiydi.

pankreas kanseriydi.

yoğun bakımdaki en genç hastaydı. ateist olmama rağmen "allah'ım eğer varsan bu güzel kızı iyileştir, ömrümün sonuna kadar sana ibadet edeyim" demiştim.

o kadar güzel bir bir kadın ki anlatamam. yüzü tertemizdi. hiç saçı-kaşı olmamasına rağmen muhteşem bir güzelliği vardı.

biri dört biri iki yaşında iki oğlu vardı.

yoğun bakımda bilinci hep kapalıydı. iki tane yavrucağı gelince bilinci açıldı. ikisini de öptü, kokladı. onlarla vedalaştı.

emel gittiğinde 24 yaşındaydı. evlatlarını koklamadan ayrılmadı.

çok ağladım. hastanede herkes ağladı.

yoğun bakımdayken çocuklarını bekledi.

emel çocuklarını beklemişti. insan en sevdiğini görmeden ölmek istemiyor işte. galiba o yüzden olan durum.

evet demem, hayır demem.

ne güzel, allah biraz da ölecek kişiyi tutuyorsa, o, beklediği gelsin de, onu görsün, son nefesini versin diye...

amcam ağustos ayında vefat etti. babaannem ocak. arada kaç ay var? babaannem kendinde olduğu süre boyunca özcan dedi durdu. özcan hiç gelmedi. babaannem vefat etti.

bizim kültürde böyle şeyler vardır.
bayramda öldü, bayramın ilk günü öldü, cuma akşamı öldü, kadir gecesi öldü...

ölene güzelleme yaparız. allah'la peşin anlaşma. mübarek günde öldü.

bir akraba, sevdiği vefat edecek kişinin son nefesine yetişip de, onu görüp, o kişi son nefesini veriyorsa, iki taraf için de ne mutlu.
acı aslında ama. ne mutlu...

tamamen tesadüf ama.

bu yönde bir inanç ve anlatı var halk arasında. 'limonata' filmi bunu çok eğlenceli biçimde işler. izlemenizi öneririm.

benim yakın bir arkadaşımın eşi kanser hastasıydı, kurtuluşu yoktu, benim o zamanki kız arkadaşım ona hastanede ziyarete gittiğimizde saksıda, hasta kadının çok sevdiği bir bitki hediye etmişti. hasta kadın, barbara 'ydı ismi, bak hayatta hep bir amacın olucak, bu bitki çok güzel çiçek açar, onun çiçek açtığını görmeden ölmeyeceğim, demişti.

10 gün mü, 2 hafta mı ne sonra, o bitki çiçek açtı. barbara da bir gün sonra vefat etti. (gerçek hikayedir.)

maalesef böyle bir şeyin olduğuna inanmıyorum. bu insanların kendi kendilerini rahatlatmak için uydurdukları bir halk efsanesidir. ecelin geldiği noktada ne 1 saniye geç ne 1 saniye erken, tam ölmen gereken anda ölürsün. kişiye özel ölüm beklemez.. tabi rabbimin mucizeleri belli olmaz, kulun duası karşılığında böyle bir hak verilebilir ya da kişiye böyle bir imtiyaz tanınabilir ama genel koşulda, böyle bir durumun söz konusu olduğunu düşünmüyorum.

ölürken gelen beklenen insanın ta mına dedirtir. beklenen insan gelene kadar canı almayan, gelince alan azrail'in de.

eminim trafik kazalarında ölenler de son kez ailesini görüp ölmek istiyordur; lakin geleneğin tanrısı musade etmiyordur!

benim annem de ablam fransa'dan gelinceye dek ölmemişti. ablam geldi. koma halindeki kadını öptü. annem ablamın geldiğini hissetti. bir gün sonra da öldü.
bundan sonra bu önermenin doğru olduğuna inanmaya başladım.
olümün soğukluğu, duygusallığı geçince olayı kavradım. biz zaten kadının en geç bir hafta içinde öleceğini biliyorduk. ablam o bir hafta içinde geldi. bir ay sonra gelseydi muhtemelen mezarlığa gelecekti.
tüm olaylar böyle açıklanabilir. sürreal, mistik şeylere uzanmanın anlamı yok.

ne o dedirten hadise. god mode'un yolunu mu bulmuslar tovbe hasa.