ölmek yazarlar için ne ifade ediyor sorusu

hayatın bir başlangıcı ve sonu olduğunu ve bu nedenle israf etmeden dolu dolu yaşanması gerektiğini unutmamalıyız. hayat, önce ve sonra gelen ne olursa olsun, tam potansiyeliyle yaşamak içindir. ya ölüm? ölüm, bilincimizin sonu, daha büyük bir döngünün başlangıcı olabilir mi? gerçekte, bu asla bir ölüm olmayacak, tam anlamıyla yaşam olacaktır diyebilir miyiz? ya da hiçbir şey, döngü bitti. öncesi yoktu, sonrası da yok diyebilir miyiz? evet bilmiyoruz, kimse dönüp bize bir şey söylemedi. ölen biriyle röportaj yapamadık.

aramızda kim hayatında en az bir kez "ölmekten korkuyorum" düşüncesiyle yaşamamış ve bu nedenle ölüm korkusuyla karşı karşıya gelmemiştir?* yaşam ve ölüm: aynı madalyonun iki yüzü. ölüm ertelenemez bir deneyim ve hayatımızın bir sonu olduğunu akılda tutarak her fırsatı değerlendirebilir, sahip olduklarımız için sevinebiliriz.*
sonsuza kadar yaşamayacağız.

3 hürel bunu bize formüllemiş. demiş ki; bir sevmek bin defa ölmek demektir. yani;

sevmek x, ölmek y ise x=1000y

bu durumda y=x/1000 bize ölmeyi ifade ediyor. sevmenin bin parçalısı.

ölmenin çokta bir anlamı yok benim için.yani eninde sonunda yaşayan her canlı ölüyor ama bedenen.metafizik açısından düşündüğümüzde ise aslında ölmenin bir yokoluştan ziyade farklı bir forma geçme,farklı olarak varlığını daim etme durumu olduğunu düşünüyorum.
yoksa ben herkesten habersiz bir ölü olarak geçirdiğim günlerde oldu.eminim birçoğumuzun olmuştur.depresyon hali olarak tabir edilsede hepimiz az çok ölü olma halini tatmış insanlarız.bedenen nefes almayı kesmedigimiz, bu durumun böyle olmadığı gerçeğini inkar edemez bence.

"ölmek" kelimesini her duyduğumda aklıma mehmet pişkin gelir. ölmek,benim için simsiyah bir boşluktur ne korkarım ondan ne de can atarım kavuşmak için.

korku.
beni korkutuyor şahsen.
bir varsın, bir yoksun. garip...
aslında hiçbir kıymetimiz yok.

ölmek
öldükten sonra hiç bir şey ifade etmez.

hiç doğmamış olmayı dilerdim ölmekten daha çok demiştim bir keresinde. ölmek kurtulmak bile değil artık benim için. silinip gitmenin yolu ölmek harici başka yolu varsa ona da uyarım..

ruh halime göre değişiyor. kimi zaman küçük kıyamet minvali, kimi zaman hiçbir önemi yokmuş gibi görüyorum olayı. aslında burada ölüme değil, dünyaya bakış açım değişiyor. kimi zaman hiçbir şeyin hiçbir anlamı yokmuş gibi geliyor ve böyle zamanlarda ölmek çok da koymazmış gibi geliyor. kimi zamanlardaysa dört elle tutunasım geliyor varlığa ve evrene.

intihar güzellemeleri yapmayı hiç sevmem, yapanlardan da hazzetmem. gençliğimin verdiği toylukla yıllarca alay ettim depresif insanlarla ve benim için yüzeysel dertleriyle. en berbat acıyı dahi ölüme ve yokoluşa yeğlerdim zira. halbuki insanı hayattan bezdiren şey acı çekmek değil, umudunu yitirmekmiş. umudunu yitirmeyen bir insan, kendisi oturup acı çekerken dünyanın nasıl dönmeye devam ettiğini görmemiş, deneyimlememiş insandır. zira o zaman anlıyorsun, varlığın ve yokluğun arasında evren için çok bir fark olmadığını.

nasıl oldu da kendi sağlığımıza ters düşen bir medeniyet ve kültür inşa ettik bilmiyorum. tek bir gerçek var ki yalnızız. bir yerlerde hata yapmışız demektir bu.

sıkıntı değil, buluruz bir yolunu. umudumu yitirmedim.

bilinmezlik...

şöyle etrafıma bakıyorum da...
bu yaşadığımız günler de dünün yarını değil miydi zaten ? lakin ölüm ne zaman çare oldu ki ? sadece yok oluştur ölüm, yok olmak ne zaman çare oldu ki? tek çare hayattır, en kötüsü, en çaresizi bile çaredir . çünkü umut vardır hayatta, her koşulda hayat umut taşır içinde...

hayatın doğal bir sonucu.
yaşıyorsan her an ölebilirsin ve eninde sonunda da öleceksin demektir.

sevdiğim insanların ölümü jet-lag etkisi yaratıyor.

kendi ölümüm ise bir anlam ifade etmiyor çünkü hayattayım.

boyut değiştirmek bana göre. yok olma fikrini sevmiyorum.

durmak

birinin ölünü tüm insanların yokluğudur. her ölüm kendi evrenini sonlandırıyor.

(bkz: rüyasız uyku)

sistemi kurduktan sonra sıkıntı yok ama sistemi kuramadan gitmek üzer beni.

ölüm siyasidir. doğaya içkin belki siyasiliği ama tarifin niteliği artsın diye çabalıyorum. ölüm siyasidir diyorum. bu dünyaya aittir. yaşayan ve yaşayacak varlıklar ile ilgilidir. belki biraz siyahın ve beyazın renk olmaması durumunun bizleri ters köşeye yatırışı gibi yaşamımızın son bulması ardından kendini tekrarlayan bir döngü, sadece felsefe gibi gayet canlı olan zihnimizde dumura uğruyor.

evinizin huzurundan, cehennem gibi bir iş ortamına doğru yola çıkıyor olsaydınız, çıktığınız cennet parçası gibi evin kapısının adını ölüm koyar mıydınız? *

ölmek benim için bir rüyanın sonunu ifade ediyor. derin bir uykudayım. ölmek bu uykudan uyanmak olacak. aslında kendi ölümümü hiç denecek kadar az düşündüm. ölüm denince aklıma gelen ilk özne hep kendimden başkası oldu. belki de ölümü kendimize yakıştıramadığımızdandır bu. bize nefes kadar yakın olmasına rağmen.

biyolojik son