ölüm ve bakire

schiele'ın dört yıl önce viyanada, belvedere sarayında gördüğüm resmidir. resme bakıldığında ilkin ilginç bakış açısı göze çarpıyor. sevgililer oldukça büyük tuvalin ortasına, gökyüzünden bir yerlerden denebilecek bir açıyla yerleştirilmiş. kayalıkların üstüne serilmiş beyaz bir çarşaf ve çarşafın ustünde gözden kaçamayan iki sevgili... hayır sarılmıyorlar, birbirine tutunuyorlar. adam -schiele'ın kendisi ya da ölüm; eliyle göğsüne yaslıyor kadının başını. kadın- schiele'ın sevgilisi, wally yada bakire; zayıf kollarıyla umutsuzca sarılıyor adama. hala sarılmadıklarını düşünüyorum. birbirlerine tutunuyorlar. ölüm ve bakirenin, üstelik bütün gözler üzerlerindeyken birbirine tutunması saçma, ama öyle.

gustav klimt'i idolü olarak gören schiele'in figürlerinin duruşu ve çevreden soyutlanmışlığı ile klimt tarzını anımsatan eseridir. eserin incelenmesinde tutunmak üzerine yapılan argümanda yine aklıma klimt'in kiss'inde, uçurumun kenarında birbirine tutunarak tek vücut olmuş arzulu erkek, teslim olmuş kadın çiftini getirmektedir.

(bkz: gustav klimt)