onsuz ilk bayram

hayatınızın, eksikliğini hiç tatmadığınız parçası gün gelir ayrılır, yokluğunun boşluğuyla baş başa bırakır sizi. öyle bir duygudur ki kalbiniz bir türlü ısınmaz. aklınız bir şekilde sıyrılır bu işin içinden gündüz kargaşasında da kalp hep dargın kalır. ışık gidince, sesler kaybolunca işte o zaman baş başa kalınır o boşlukla.
güneş battığında gitti, güneş doğduğunda geri gelmeyecek. onsuz ilk sabah her şey pusluydu ama onsuz ilk bayram her şey çok sahi. çocuklar kapıyı çalmadı, temiz bayramlıklar giyilmedi, neşeli kahvaltı sofraları hazırlanmadı, harçlık toplanmadı, el öpülmedi. o gelmedi, bayram da gelmedi. o yok baklavanın tadı da yok. o yok çocukluk da yok. içimdeki çocuk gelmiyor niceleri zaten. geriye kalan kırık parçalı soğuk mutluluklar. o gitti, herkes gitti. o gelmedi, hiçkimse uğramadı ayrılıklar başkentine.