yalnızardıç yazar profili

#325 #4756

bakınız: çokça özlem

bir müddet sonra imkansız olduğundan ara verdim sözlüğe.

yalnızlık paylaşılmaz.
paylaşılsa yalnızlık olmaz.

özdemir asaf

yalnız kaldınız sanırsınız,
biliyorum.
yalnız bırakılmışsınız,
biliyorum.
ötesi yok.

özdemir asaf

cihad ikidir, maddi ve manevi. maddi cihad şuan bizim vazifemiz değil, zannedilenin aksine. bu tarz başlıkların amacını da anlamış değilim..
("cahillik kokan başlıklar" demiştim ilk başta fakat yanlış anlaşılacağını düşünüp yeni tanım yazmak istedim.)

(bkz: cahillik kokan başlıklar)

gündüz her saat başında sözlükte gezinme eyleminde bir harf bile yazamayıp gece olur olmaz teşrif eden ilhamlar.. neyse, hoş geldiniz, sefalar getirdiniz. gündüz buralar karışık oluyor zaten iyi oldu böyle tenhalarda bir iki yürümek.

duyguların her ne kadar içeride tutulmaya çalışılsa da mutlaka dışavurumları vardır. o an gösterilmeyen, ifade edilmeyen duygular sonrasında ya yanlış kişiye yansıtılır ya da fiziksel bir hastalığa dönüşür. bizzat tecrübe ettiğim, stresli bir dönemimde her şey normalmiş gibi yaşamaya kendimi zorladıktan sonra vücudumda ortaya çıkan yaralardı.

tuzsuz lapa pilavın içine mayonezle ton balığı karışımını koyup üçgen şekline getirmek suretiyle yapılan japon şeysi. bir de üstüne yosun sarıyorlar. yemek desem değil, atıştırmalık desem değil. güney kore'deki kimbapa benziyor. japon hamza'dan tarifini öğrenip bir gün mutlaka yapmalıyım dediğim ama üşendiğim şey. (bkz: japon hamza)

her gün içmeme rağmen bende olmayan bağımlılık türü.

çin'de yalnız insanlar için üretilmiş sarılma yastıkları bu ihtiyaca bir örnektir.

her şeyin eksikliği bir şekilde doluyor. insan eksik bir varlık. hayatı gidenler ve gidecek olanlardan ibaret. eşi, benzeri olmayan, yeri doldurulmak bir yana gittikçe boşluğu büyüyen eksik insanlar var.

eksildi

sık sık akışta gördüğümüz, bu kadar da olmaz denilen, inanılması güç olan bilgisizliklerinin göstergesi başlıklar.

(bkz: cahillik kokan başlıklar)

herkesten uzak, içine kapanık insanın mezarlık modeli diyebilir miyiz?

sesini duyduğunda uzaklara adım adım uçuruyor bu piyano. bilinç akışı dedikleri ne ki aklımızdan geçen her şey mi o zaman başlıyoruz. sanki uzun zaman önce yaşananları çok özlüyormuşum gibi bir his oluşuyor. tatlı sevinçleri telaşları. her şeyden habersiz masumluğu ya da her şey şimdiki gibiydi belki de sadece ben fark etmiyordum. henüz o kadar gücüm yoktu gerçekleri görmeye. belki de en güçlü zamanlarımdı. şimdi ayağa kalkmaya gücüm yok demeyeceğim de sevmeye güvenmeye hayal etmeye takatim kalmadı. bu kadar erken mi deme. çok oldu. çok şey oldu. çok şey gitti benden. kaybettim günden güne. elimde kalanlar da gidecek. ve bir gün tek bir parça kalmayacak bende, o zaman da anılardan ibaret kalacağım. unutulmak da uğrar bize. gelmeler, kavuşmalar, mutluluklar gelmemek üzere giderler de, boşluklar, unutulmaklar kalır. insan bu demek ki. devamlı bir kıskaçda sıkıştırılıp sonra gökyüzüne bırakılma döngüsünden ibaret.
(bkz: yiruma) (bkz: altı dakika yazma pratiği)

(bkz: sürekli sorun çıkartan tip)