onu ilk gördüğüm gün

1 ocak 2022. orada durdu ve büyük güzel gözleriyle bana baktı, sanki papatyalardan oluşan bir bahçenin içindeki iki güzel zeytin ağacı gibi, kahkülleri alnında yer yer açıklık bıraksa da aklımı tamamen kapatmaya yetmişti. kalbimin gümbürtüsünü hatırlıyorum da sanki içimde ardı ardına şimşekler çakıyordu. güzel bi gündü ama belki hiç yaşanmasaydı şu günler daha güzel olabilirdi.

sanırım alkolün etkisi diye düşünmüştüm. değilmiş.. çünkü otuz yıla yaklaşan bir sarhoşluk yaratacak bir alkol olamayacağını biliyorum..

yıllarca kurduğum hayalleri boncuk gözlerinde gördüğüm, sarıldığım an hayatın tüm yükünü omuzlarımdan atmış gibi hissettiğim, diğer yarımı değil;kendimi yani tekizimi bulduğumu öğrendiğim gündü.*