ortak zevklere sahip olduğun insanlarla karşılaşmak

gülümsemeye sebeptir.

bazen arayıp tarasa bulamayacağı insanlara alakasız mekanlarda denk geliyor insan.toplasan 500 izlenme almış bir müzik grubu keşfediyorsun, ülkede bu gruptan haberdar olan kişi sayısının iki elin parmaklarını geçmeyeceğini düşünüyorsun ama sonra bir yerde sıra beklerken bu grubun tişörtünü giymiş veya bu gruptan bahseden birine denk geliyorsun.

zaten arkadaş olmak da öyle başlamıyor muydu? mesela sen futboldan konuşuyorsundur. ben de katılırım falan. kaynaşır gideriz.
arkadaş, dost olmak ve kalmak için de ortak noktalardan ilişkiyi sürdürmek önemlidir. yoksa '' vay sen şucusun, ben bucuyum '' ile hiç kimsemiz kalmaz. insan biriktirmek denir ya, işte tam olarak bu. tek 1 tane bile ortak noktanız olan biriyle tanıştıysanız dahi kıymetini bilin.

nedense bu tarz şeyler normal olsa da her seferinde 'nasıl nasıl' ile sanki bana özel bir şeyin keşfedilmesini garipsiyorum ardından başlanacak sohbet için duyulan sıcaklık vesaireler...

1998 yılında vizyona giren er ryan’ı kurtarmak filmine gitmiştik bir arkadaşla. izleyenler vardır filmde bir askerin miğferine isabet eden mermi yön değiştirir. yanındaki arkadaşları da şanslı piç falan derler. başka bir sahnede ise yine miğfere gelen bir mermi miğferi delip geçer.

ben de filmin arasında nedense buna takılıp ya böyle şey olur mu birinde mermi sekiyor diğerinde delip geçiyor diye arkadaşıma feverân ederken yanımızda duran bizden yaşlı bir adam söze karıştı.

bana mermilerin geliş açısıyla ilgili olduğunu o yüzden dik açıyla geldiği için deldiğini hatta kalelerin top mermilerini aynı mantıkla sektirmek için silindir şeklinde olduğunu anlattı.

insanın aynı dili konuştuğu biri olması güzeldi zira arkadaşım aptal aptal yüzüme bakıp ne gereksiz şeyleri merak ediyorsun der gibiydi.

müthiştir müthiştir.
kitap okuyan, dil öğrenen, genel kültür sevdalısı herkesle iki dakikada sohbet ortamı oluşur bende.