pandemi insan ilişkilerini de bitirdi

kimse kimseylen artık bir ilişki kurmuyor artık

whatsapp görüntülü konuşma var :d

insan ilişkileri uzun zaman önce yüzeysel ve sentetik bir hale gelmişti zannımca. (bkz: sosyal medya çağı) pandemi sadece üzerine tuz biber ekti.

bende tam tersi etki yarattı desem yalan olmaz. o kadar çok insana hasret kaldım ki insan sevgim arttı. hümanist oldum çıktım. yakında resim, heykel gibi sanatlara da eğilirsem şaşırmayacağım.

çoğunlukla katıldığım bir cümle. az önce ablamla balkonda bu güzel havada buna da değindik. gerçekten de pandemi insanları yalnızlaştırdı. eskiden her gün konuştuğum eğlendiğim arkadaşlarımla artık hiç konuşamaz oldum, resmen yalnızlaştım. artık insanlar internetten tanışır, konuşur oldu. ki malum bunun da ne kadar güvenli olduğu şüpheli. yalnızlığı severim ama tüm gün yalnız olmak bir zaman sonra üzüyor insanı. sabahları birçok uğraşım oluyor o sorun değil de akşamları kendimi yalnız hissetmeye başladım. ama bunu da değerlendirip eğleniyorum bir şekilde. yine de böyle konuşup, gülüştüğümüz bazen de hararetli bir şekilde tartıştığımız o zamanları ben de özledim. yalnızlık konusunda çok sevdiğim ve bu aralar beni anlatan cümleyle bitireyim o halde:
"içimin sesi de olmasa ölürüm yalnızlıktan."
-oğuz atay

insan ilişkileri zaten bitmişti. pandemi ile bunun farkına vardınız.

hem de nasıl bitirdi hiç sormayın hiç.

herkes kendi dünyasında saf saf dolanmaya başladı. yalnızlığımızın kalelerine olan sığınmamız bizi büyük bir buhrana sürükledi. insan insanla güzelleşir gibi tanımlar sadece uzak bir aforizmadan ibaret kaldı.

tanım: ilgili makalelerin doğruladığı iddiadır.