para kazanmaya başladığı günden beri borcu olan insan

bu kişi ben oluyorum.

kendi paramı kazanmaya başladıktan sonra sürekli hedef büyüterek almak istediğim şeylerin peşine düştüm normal olarak.

ulaşabildiklerim de oldu hayal olarak kalanlar da.

sonuç itibariyle kendi paramı kazanamazkenki halim mi daha iyiydi şu an ki halim mi karar veremiyorum.

o zaman alamıyordum ama borcum yoktu,

şimdi alabiliyorum ama borcum var.

buyrun paradoksa.

benim bir tanıdığım 43 yaşında ve 43 yıl boyunca hiç çalışmadı, şu an hiç borcu yok. 5 ay önce yeni işe başladı ve kenarda birikmiş parası var. garip bir dünyada yaşıyoruz, çok garip...

murphy kanunu gibi paradoks. işe girmişsindir ve düzenli gelirin vardır artık... ama bir kredi çekersin cebinde patlar. sonra ödemek için yıllarca didinip durursun... sen kredi çektiğin için de sermaye sahipleri çok mutludur. patronun ayrı bastırır, nasıl olsa eli mahkum diye düşünür. banka ayrı bastırır daha yüksek orandan başka bir tane daha çaksam diye... yazık lan bize!

bunun bir üst modeli hiç çalışma hayatı görmeden borç sahibi olan insandır.(bkz: kardeşim)*

benim borcum olduğu gibi , borcu artan insan sınıfına da giriyorum.
emekli olmaya ramak kaldı, azalmıyor da arkadaş ne lanet bir şeymiş ya.

modern arbeit macht frei.

bir şeyler alıp kredi ve kredi kartı borcuna çalışmak. bunla mutlu olmak. daha fazla çalışmak.

aslında köle olmak.