parası olmayan kişi acıkınca ne yapıyor sorunsalı

ileride başıma gelebilecegi için yanıtını merak ettiğim sorunsal. insan bazen gerçekten hayret ediyor.

duvarları kemiriyor. rendelenmiş tuğlaları lavaşa sarıp afiyetle yiyor.

maalesef;

(bkz: yanlış anlamayın amacım rahatsız etmek değil)
(bkz: yanlış anlamayın dilenci değilim)

kimsenin bu durumu yaşamamasını temenni etmekle beraber, kurtarıcı olarak komşudan ödünç bir paket makarna isteyerek bir süre idare edebilirsiniz. ayrıca bu gibi durumların insanlık hali olduğunu unutmayıp çevrenizde var olma ihtimaline karşılık ara arada olsa yaptığınız yemekten 1 tabak komşunuzla paylaşmayı alışkanlık haline getirebilirsiniz.

öğrenciydim, para yoktu ve açtım.
gidip komşunun tavuğunu çalıp kendim kesip kendim yolup kendim pişirdim, bir daha olsa yapar mıydım ? evet yapardım bu sefer 2 tane keserdim.

edit: rica etseydin yardımcı olurdu diye düşünenler olabilir, yok olmazdı o herif.

param yokken değil de, doğadayken yemeğim bittiği zaman spontane hareket ediyorum. mesela yedigöller'deyken karaçam yaprakları ve biberiyeleri kar suyu ile kaynatarak içmiştim.

bütün gün topladığı şişeleri bakkala okutup çeyrek ekmek arası kaşar alıyor. işe yarar şişe ve onları okutabileceği bakkal bulursa tabi!

koldan başlıyor kemirmeye artık ne yapsın.

balkonlu bir evi varsa balkon demirlerini kemiriyor. o da yoksa tırnaklarını yiyor.

pazara gidip çöp topluyor bence. ya da avm'lerde masada kalanları yiyordur.

yağdan yiyor nepsın, açlık hormonu direkt yağlara hücum ediyor.

ciddi ciddi ben de bunu düşünüyorum artık. öğrencilik zamanlarımda ciddi bir yoksulluk yaşamıştım. ıyi kötü atlattım. şu an nasıl atlatırdım, şu anda o durumda olanlar nasıl atlatacak düşünmeden edemiyorum. şehir içi ulaşım bile çok pahalı. öğrencilerin harçlığının ciddi bir kısmı buna giderken simitin fiyatı 3 lira olurken insanlar yarı aç geziyordur. millet zaten artık doymak için yiyor. canının çektiğini almak fazlasıyla lüks oldu.

ölmüş taklidi yapıyorlar.
sonra akbabalar geliyor tepelerine...

insan kişisi gözlerini açıp ne ölmesi bayılmışım a* diyor.

sonra akbabayı cızbız yaparak büyük bir metaforda bulunuyor.

kantine borç yazdırır

geviş getiriyorum.*

- hangi fırına giderseniz gidin, askıda ekmek olmasa bile verir.
- hangi simitçiye giderseniz gidin, askıda simit olmasa da verir.
- bazı self servis lokantalar gece saat 23'ten sonra servis bittiğinde, kalan yemekleri isteyenlere (yanlarında kap getirdilerse) verir.
- esnafa çay servisi yapan çay ocakları günlük 1-2 çay verirler.
tabii şimdi bunları okuyunca sizler, "ekmek elden su gölden" diye düşüneceksiniz ama kazın ayağı öyle değil.
en zoru utanmadan (yada utancınızı gözardı ederek) istemektir. malum, "açlık sofuluğu bozar."
yine çok önemli bir konu, göze batmamaktır. zira zaman içinde esnaf sizi tanır.

parasız dünyayı gezen youtuberlardan gördüğüm kadarıyla, bir restoranda birkaç saatliğine çalışıp karşılığında yemek veya para alıyorlar ya da kırsal bir bölgeyse, yarım gün tarlada çalışarak para kazanıyorlar. türkiye'de de bu yöntem yaygınlaşıyor. mesela, bir arkadaşımın çanakkale'de çiftliği var, sadece çadırınızı alıp oraya gidiyorsunuz.* gündüzleri birkaç saat çiftlik işlerine yardım ediyorsunuz, yeme, içme vs. geri kalan her türlü imkanı sağlıyorlar. eliniz ayağınız tutuyorsa, aç kaldığınızda dilenmeden birkaç saat çalışarak karnınızı doyuracak kadar para kazanmanız mümkün.