ilk ve son deneyimimi dayımla yaşadım ankara'da.

oğlum dedi. ben ankara'da öğrenciyken şurada şurada içerdik gecelerde. bi gidelim mi?

yaa dayı dedim. gitmesek mi ne anlarım ben pavyondan(deli gibi de merak ediyorum) dayının yanında pavyon mavyon rahat olamam diyorum içimden.

bir mahalle balıkçısına oturduk. rakı içiyoruz. boktan aile muhabbetleri, ne yapacaksınlar, ankara anıları. babanı sevmezdimler ayıp ettiler vs.

zaman geçtikçe, konu yine pavyona geldi. eski iyi içicilerden sonranın ağır sarhoşlarından bizimkisi. artık bünye kaldırmıyor. kaldırmıyor da.. gidelim dedi.. pavyona.. ulus'a.

iyi dedim. gidelim. boku çıktı zaten gecenin.

gittiğimiz yerde pavyon yok. tuafiyeci olmuş. döndük kızılay tarafına bi yerlerdeyiz. girdik bi pavyona. dayı dedim burada çok durmasak mı? dur şimdi oturmasak sıkıntı olur.

rakı bardağında 2 bira geldi. arka masamıza bir kızcağız. sesleniyor bize, gecenin bilmem ne olsun, nasılsınızlar bla bla.

döndüm. baktım buna. üniversite öğrencisi. tombik bir kızcağız. baya mal gibi boş sorularım oldu kendisine, işte ne bileyim 'ne yapıyorsun burada' nerede okuyorsun, başka bi yerde mi çalışsan sısıısısıs

mal mal işler. o iki rakı bardağındaki birayı içip hesap istedik şimdinin parasıyla 20.000 tl.

dayım bankamatiğe gidip para çekmişti. böyle de rezil bir anım var. daha rezili tunalı tarafına yaklaşınca dayım yürüyemedi. taksi yoktu. adamı bi nevi sırtımda taşımıştım.

saçma saçma anılar ya.

devamını gör...

(1) (1)