bundan yıllar önce benden hoşlanan birisi vardı. hayatıma çok yanlış bir zamanda girmişti. tüm hayatımın değiştiği, çok yakın olduğum birkaç insanla tamamen yabancılaştığım ve hayatımdaki her şeyde başarısız olduğum bir dönemdi. güne başlamak bile benim için çok zorken yeni birileriyle iletişime girmek imkansızdı neredeyse. birkaç olay oldu ve o insanı kırmamak için bir süre konuştum, görüştüm onunla. bu bana daha da kötü geldi. çünkü asla onun bana karşı hissettiklerini hissetmemiştim. ve bana değer veren bir insanı üzmekten, hayal kırıklığına uğratmaktan çok korkmuştum. beni çok seviyordu ama ben ona sadece değer veriyordum, özel şeyler hissetmiyordum. onu hayal kırıklığına uğratmak istemedim. aynı zamanda hem kendime hem de ona karşı dürüst olmak istedim. ve onunla artık daha fazla konuşamayacağımı söyledim. biraz abartılı bir tepki verdi. başka birini sevdiğimi, onu istemediğimi düşündü. bir şey diyemeyecek kadar yorgundum. hiçbir şey demedim.
aradan zaman geçti. son konuşmamızdan sonra 3 4 defa mesaj attı. birkaç kez karşılaştık, biraz muhabbet ettik hepsi buydu. daha sonra iletişimimiz tamamen koptu.
onunla tanışmamın üzerinden 3 yıl sonra ölüm haberini aldım. ağustos ayıydı. kalabalık bir arkadaş grubumla birlikteyken aldım haberi. o an hissettiklerimi tarif edebilmemin imkanı yok. ağlamak istiyordum ama ağlamaya,üzülmeye bile cesaret edememiştim o an. bir yandan da kendimi suçlu hissediyordum. acaba bana kırgın mıydı, kızgın mıydı. hiçbir şey bilmiyordum.
o günden sonra şunu anladım. kimin ne zaman öleceğini bilemezsiniz ve çoğu zaman veda edecek, içinizdekileri dökecek fırsatanız olmayacak. ertelemeyin, korkmayın...

devamını gör...

(2) (0)