skadi yazar profili

arkadaşıma kendime benzettiğim bir görseli atmak için kaydetmişim. saçımı 3e vurmuştum.

bize ölünce de rahat yok vallahi...

bir keresinde istanbul'a otobüs ile giderken wc molası için durduğumuzda kadınlar tuvaletine girip bir yandan rahatlarken bir yandan kapıdaki yazıları okumaya başladım. "şuanda başka biriyle evlenmeye gidiyorum ama x'e aşığım ve onu hâlâ unutamıyorum"
bir diğeri ise tuvaletlerin ne kadar pis olduğunu ve peçete bulamadığını söylerken altında tabii ki farklı bir renkle yazılmış olan yazıda " peçete bulamıyorsan kendin al" tarzında bir şeyler yazıyordu. kadınlar tuvaleti orhun kitabeleri gibi gerçekten.

sailing to byzantium - aesthesys

bu sıralar hissettiğim bir şey bu. mutluysan bunu elinde tutabilmek icin uğraşıp kaygı duyarsin veya mutlu olabilmek icin cabalarsin fakat mutsuzsan ve mutsuzlugun kollarına birakirsan kendini iste o zaman huzuru bulursun. bu her an gerçekleşen bir olay değildir aslında. arada sırada gelen garip bir hissiyat kendisi. şuna benzetiyorum bu olayı, diyelim ki bir koşu yarişindasin ve herkes kazanabilmek icin yarisiyor ve sen bacagini sakatlayip yere dustugunde de devam etmeye çalışıyorsun. kazanirsan da baska yarışlara girmeye devam ediyorsun fakat o an sakatlandiginda kendini yere birakip; gökyüzünü seyretsen, sorgulasan "neden bu kulvarda yarisiyorum, kimin icin yarisiyorum, bunu ben istiyor muyum ?" diye. kisacasi pes etsen ve bu basarisizligin getirdigi "zaten çoktan kaybettim" demenin getirdigi huzura kavussan her sey daha guzel olacakmış gibi geliyor. demek istedigim bazen insan mutsuz oldugunda kendini salmali, mutlu olmak icin cabalamamali bence. küçük bir serüvenin yine küçük bir mola istasyonunda soluklanmak lazım. mutsuzluğa da ihtiyacımız var; biraz soyutlanip sorgulamaya, hedefleri ve beklentileri bir kenara koymaya... mutlu olmak da beraberinde kaygi getirir aslinda basta da dedigim gibi. ya kaybedersem kaygısını getirir. daha fazlasını alabilecek miyim de bunun kardeşidir.

çocukken başa sarıp durdugum, ilk defa bugün dinleyecek olsam o kadar sevmeyeceğim fakat anıları olduğu için aşık olduğum şarkı.

yorulmuşsun sen. kafka da yoruluyordu öyle arada, fakir bir döneme giriyordu. sanırım korkulmaması gerekilen bir his çünkü gerektiğinde geri geliyor fakat ben 1 yıldır bekliyorum... belki de kendime vakit ayirmayişimdandir.

buna ciddi ciddi çalışmış exime sporcu sutyeni giyerek verdigim darbeyle sonuçlanan gereksiz yetenek.

yok artık nereden bildin ? kedimle beraber yaziyorum, alttaki yazar hem ölmek istiyor hem de istemiyor. o da ne istediğini bilmiyor.

bunu yapan arkadaşıma çok şaşirsam da aynisinin farkli bir versiyonu olan kışın şort giyme olayini da ben yapiyorum. bacaklarım hiç üşümüyor. bunun sebebini kansizligin nasil cabuk usuttugunu goruyorsak fazla kanin da uşutmedigini dusunmem. oyle de çıktı. hemoglobinim epey fazla çıkmıştı öyle ki her ay duzenli kan bile verebilirmişim...

hem terk etmiş hem de terk edilmiş biri olarak yaziyorum buraya.
terk etmenin vicdan azabi, kirmadan nasil ayrilacagini bilememek,ya pisman olursam, ya beni oyle seven baska birini bulamazsam, kadinsan ve terk ettigin karsi cinsinse zarar görmekten korkmak gibi iğrenç kaygıları var bu olayın. terk edildiğimi hatırlıyorum da en fazla bir sure aci çekip sonrasinda kendi hayatima koyuldum. suanda da birini terk etmeye çalışıyorum buraya dokesim geldi tum kaygilarimi. oyle işte be sözlük, terk etmenin kaygisi bir başka oluyor...

şimdi tam zamanii, mitsubishi asx! aklıma takıldı yine bak.

3 yıl boyunca platonik olduğum bir insan vardı. o kişi bir gece intihar etti ve bunu sosyal medyada da paylaşıp kimsenin sorumlu olmadığını söylemişti. ertesi gün haber sitelerinde mavi balina bir kez daha can aldı diye haber yapıldığını gördüm sırf prim kasmak için ve daha fazla tık almak için çocuğun dertlerini hiçe sayıp saçma sapan bir şeye bağladılar. hala gece attığı yazı ve o halat geliyor aklıma o kişinin ne çektiğini çok az insan bilir ve asla intiharinin sebebi mavi balina değildi. degmez bak cidden degmez, çevresini dusunun biraz damgalamadan önce.

bildiğim dualar bitmişse ve çevrem devam ediyorsa yaptigim eylem.

ahh, neden ben bu başlığı daha önce görmedim ki... çok farklı ve eşsiz bir dizi çok...

suçlu birini cezalandirmak isteyenleri goruyorum da, bence bu da bir duygunun eline esir duşmektir. senin o suçludan hiçbir farkin yok be dostum. ustelik pişman olacagini falan saniyorsan da yaniliyorsun çünkü işkence gorurken suçlunun tek bagiracagi şey ozur dilemek veya oldurmemen icin yalvarmasi falan olacak. bu tarz insanlari kendi hayatlariyla tehdit edemezsin. pişman olurlarsa keşke yapmasaydim da dovulmeseydim dedigi icindir, keşke magdura aci cektirmeseydim degil.

sabah taktigin lenslerini akşam çıkartmayı unutursan agliyor musun gibi sorularin gelmesine sebep olan olay.

aşığım bu kadına, duy beni pelin !

weyes blood - movies
suana kadar hiç bu şarkıyı dinleyen birini bulamadim varsa umarım bir gun buluşuruz.

yanılgıdır. sahtenin içinde gerçek olur mu ? olmaz işte bu kadar basit.