polis dövdürtmek için adam toplayan sarhoş

iç anadolu çomarı. başlı başına tez konusu.

şu özgüvenin onda biri ben de olsa ülkeyi karıştırmıştım.

(bkz: bu ne cesarettir yiğidim seni tanımak istiyorum)

karakolda güzel güzel ayıltmışlardır beyinsizi.

kediyi aslan yapar bu alkol. sonra (bkz: mementomori_) tırbıcı sizlikte mal satıyor! gebeş maymunları sizi.

sanki bu alkol kafası değil de başka bir şeyin kafası gibi.

artistlik yapan kendisi, burda artistlik yapıyorlar diyor. ehliyetsiz kasksız motora bin, sonra telefonda konuşurken gariban edebiyatı yap. elini kolunu sallayarak telefonla konuşurken adam kesiyorlar de. kesseler o telefonu bir tarafına monte ederler teres.
polisi bekçiyi eleştiriyoruz da mal bir torbacının kıçı başı ayrı oynarken de savunmayacak değiliz. umarım karakolda gösterirler kim kaşınıyormuş adam nasıl kaşınırmışı ağzına koyduğumun kekosuna.

“yaramıyorsa içmeyin şu mereti” diye suratına haykırmak istediğim sarhoştur. tabi sarhoşun mektubu okunmaz. ama sarhoşluğun da bir edebi adabı var. senin o görevli insanlara çemkirmenle eline bir şey geçmez, otoriteyi sağlar ve türk ceza kanunlarına göre kendi isteğinle içip sarhoş olman ceza almanı engelleyen bir durum değil. görevli memurların sabrı takdir edilesi.

ülke de olan adaletin ne hale geldiğinin resmidir bu.